Nu Kees de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, heeft hij besloten dat het tijd is om zijn praktijk over te dragen aan een nieuwe generatie. Per 1 juli dit jaar is hij praktijkhouder af. “Emotioneel zou ik nog graag willen doorgaan maar mijn verstand zegt dat het genoeg is geweest” zegt hij. Kees de Vries blijft nog wel een aantal dagen per week als tandarts aan de praktijk verbonden. Ook om de overgang zo soepel mogelijk te laten verlopen.
De mensen zijn leuker
Voor Rosa Moolenaar is het een flinke stap. En een moedige. Ze had het zichzelf makkelijk kunnen maken door te kiezen voor de zekerheid van loondienst bij een praktijk in de stad. Er is een chronisch tekort aan tandartsen dus de aanbiedingen liggen voor het oprapen. Soepelere werktijden, een vast inkomen, geen verantwoordelijkheden. Toch kiest ze daar niet voor. Haar gevoel voor verantwoordelijkheid nemen speelt daar ongetwijfeld een grote rol in. En voor Rosa vormt het sociale aspect van een kleine gemeenschap ook een belangrijke drijfveer. “De mensen zijn gewoon leuker” vindt ze, “toegankelijker en gemoedelijker. Echt heel anders dan in de stad.” Zo heeft Kees dat ook altijd ervaren. “Dat wil niet zeggen dat de inwoners van Olst niet mondig zijn. Gelukkig wel. Voor een arts is dat altijd heel prettig.”
Rosa Moolenaar is geboren en getogen in Apeldoorn en heeft in Groningen tandheelkunde gestudeerd. Ze heeft ruim 6 jaar als tandarts gewerkt bij een praktijk in de omgeving van Utrecht. In die stad woont ze nog steeds. Het ligt in de bedoeling dat ze samen met haar vriend weer de oostkant van de Veluwe opzoekt. Maar eerst de praktijk. Want daar komt veel meer bij kijken dan alleen het tandtechnisch gedeelte. Sinds half april werkt Rosa al een aantal dagen in de praktijk. “En ze pakt dingen ontzettend snel op”, zegt Kees. Dit getuigt van haar enthousiasme en vastberadenheid om aan de slag te gaan. Die vastberadenheid zal ze hard nodig hebben want zeker op het gebied van digitalisering gaat veel veranderen. Niet dat Kees de Vries een verouderde praktijk achterlaat. “Zeker niet” zegt Rosa, “Kees loopt op veel gebieden voorop in nieuwe ontwikkelingen. Daar ga ik zeker de vruchten van plukken.”
Preventie, preventie en nog eens preventie
Wat niet gaat veranderen is het beleid op het gebied van preventie. Die stond bij Kees hoog in het vaandel, zelfs prioriteit nummer één, en bij Rosa zal dat niet anders zijn. Beiden zien een ontwikkeling die zorgen baart. Vooral door de toenemende financiële kwetsbaarheid is tandheelkundige zorg vaak niet voor iedereen toegankelijk. “In de grote steden zijn hele groepen mensen al afgehaakt, maar ook hier in Olst-Wijhe bereiken wij niet iedereen meer” merkt Kees, “Het gaat hier sluipender, dat is misschien wel ernstiger.” Hij kan er niet vaak genoeg op hameren dat zorgverzekeraars alle kosten voor normale tandheelkundige zorg voor iedereen onder 18 jaar vergoeden (én ook geen eigen bijdrage vragen). In onze praktijk vormen drie preventie assistenten een belangrijk onderdeel van het team. Ze bezoeken regelmatig scholen omdat ze geloven dat het nooit te vroeg is om goede mondhygiëne te bevorderen. “Het kan allemaal niet vroeg genoeg” zegt Kees de Vries. Gelukkig hebben ze nog genoeg ruimte om nieuwe patiënten aan te nemen. Dat geldt voor zowel Olst als Wijhe. Rosa Moolenaar is er klaar voor.