‘Condolé… wátte?’ Gaat over doodgaan en uitvaart, uitgelegd aan kinderen. Marcel Kalter en Lucy van der Weg schreven het kinderboek over de dood en uitvaart. Iris Boter maakt met frisse tekeningen het luchtige boek nog een stukje luchtiger. Doodgaan een zwaar thema? Als in het boek buurvrouw Nel is overleden zegt de moeder van Anne daarover: “doodgaan hoort bij het leven”.
“Maar waarom huil je dan?” vraagt Anne zich af?
’t Is wél een zwaar thema, doodgaan. Maar ook over zware thema’s kun je luchtig praten. Of luchtig, misschien is ‘respectvol maar niet zwaarmoedig’ beter gezegd. Bij veel van de uitvaarten die ik meemaakte was er altijd wel bij iemand de keus te maken of de kleine kinderen ook met het dode lichaam geconfronteerd moesten worden. Nou, wel dus, als je ‘Condolé… wátte?’ leest. Maar dan moet je als ouders ook wel een beetje goed om kunnen gaan met de dood. Waarbij ‘goed’ niet stoer en emotieloos is. Nee, het is juist met respect voor de emoties die erbij horen.
De auteurs zelf zeggen dat ze het boek geschreven hebben om je te helpen kinderen uit te leggen wat er aan de hand is. Daar kun je beter maar op voorbereid zijn. Want de dood komt bijna altijd onverwacht. Als die er is, moet er ineens heel veel geregeld worden.
’t Is daarom een mooi voorleesboek voor als er nog niks aan de hand is. Ik denk echter zo maar dat het boek ook ouders inzichten geeft, dat ze tijdens het voorlezen niet alleen hun kinderen voorbereiden op de dood van bijvoorbeeld opa of oma, maar dat de ouders zelf ook die onverwachte en emotionele hobbel beter een plek leren geven. Mooiste zin uit het boek is wat mij betreft de kop boven dit verhaal: Zou ze zelf al weten dat ze dood is?
Het boek is voor kinderen van 4 tot en met 9 jaar, maar voor mijn part dus ook voor hun ouders. Zodat ze de vraag ‘moeten we de kinderen een kijkje in de kist laten nemen’ al lang en breed beantwoord hebben vóór ze die keus moeten maken.
Het boek is hier online te bestellen.
