Nieuwe inzichten over het ontstaan van de blues, waren Siegal op het pad gekozen. De eerste opnames die bestaan zou muziek zijn van ‘vrije Creolen’, zei hij. Dat is een interessante stelling. Alleen al ‘vrije Creolen’. Creolen zijn een bevolkingsgroep in Suriname, die daar terecht zijn gekomen als slaven. Toen de blanke man Amerika binnenviel en de indianen uitgemoord had, voeren ze slaven aan voor het werk op de velden. En je had er ook wel eens slaven bij die wegliepen. Dat zullen dan de vrije Creolen geweest zijn?
Op die katoenvelden ontstond de blues. Ritmische zang, percussie op alles waar je op kon trommelen, een klagende harmonica die je in de binnenzak mee kon nemen en zelf gebouwde snaarinstrumenten. De blues had zijn oorsprong in afleiding tijdens het zware en eentonige werk op de katoenvelden langs de Mississippi en vermaak ’s avonds bij het kampvuur om warm te blijven.
De verwevenheid van slavernij, blues en jazz blijkt uit de eerste officiële jazz-opname. Die stampt uit 1917 en is van de ‘Original Dixieland Jass band’, vijf witte mannen die het nummer ‘Livery Stables Blues’ opnamen. Die jongens hadden hun muziek gegapt van Afro-Amerikaanse slaven. Als je de eerst geregistreerde bent, ben je nog niet de ontdekker, zullen we maar zeggen.
Ian Siegal en zijn maten maakten er overigens verder geen lange ingewikkelde geschiedenisles van gisteren. Siegal gaf vooral aan waar hij zijn repertoire ongeveer vandaan had. Zijn blues-geschiedenis pakte hij vooral op ná de elektrificering van het eenvoudige snaarinstrument naar de elektrische gitaar. Met Muddy Waters als eerste vertaler.
Eigenlijk was Siegal and band gisteren weer een vertaling van die vertaling. Sallanders kennen de man uit het Verenigd Koninkrijk van Ribs en Blues. Maar gisteren had hij een ander repertoire, met veel aandacht voor de diverse stromingen in de blues. Met dank ook aan zijn band. Big Dave (The Electric Kings) is inderdaad big en zijn mondharmonica klein. Maar ze passen wel bij elkaar. Dusty én Darryl Ciggaar stonden voor het ritme, op drums en bas. Virtuoos gitarist Mischa den Haring veranderde, als Siegal even off stage op adem kwam, het repertoire naar meer feestelijke blues en liep horen hoe betere instrumenten in honderd jaar bijdragen aan de transitie van een muziekstroming. En die pianist, waar kende ik die ook al weer van. Roel Spanjers. O ja, die zat ook achter de piano toen Annet Malherbe en Frederique Spigt ‘Elvis never left the building’ brachten in de Spiegelzaal in Zwolle.
(tekst gaat verder onder de video)
Programma
Zie hier het programma van Het Hoftheater: https://www.hoftheater.nl/programma
