Bij twijfel niet inhalen, zeggen ze met dichte mist. Wie desondanks inhaalt en een ongeluk krijgt, “had maar beter moeten opletten”. Bij parkinson doen we dat anders. Je weet eigenlijk zeker dat er een tegenligger aankomt, toch blijven we inhalen. Die tegenligger kun je ook nog verdomd goed zien ook: akkers die geel kleuren omdat ze met glyfosaat zijn doodgespoten.
LTO Noord maakt het niet zo veel uit
LTO Noord weet de oplossing wel: zo snel mogelijk omploegen. Wat niet weet, wat niet deert. Maar ‘wat niet weet’ gaat niet meer op, sinds het boek ‘De Parkinsonpandemie’ van Bas Bloem en Jorrit Hof in 2021 uitkwam. De heren rijgen het ene na het andere onderzoek aan elkaar, waarin het rechtstreekse verband tussen onder meer bestrijdingsmiddelen en parkinson wetenschappelijk aangetoond wordt.
De ziekte van Parkinson is de snelst groeiende neurologische ziekte die we kennen. Waarom verdelgen we plantjes waar we eigenlijk geen last van hebben met een middel waarmee we ons zelf ziek maken en laten sterven?
Je kunt niet zeggen dat je van landbouwgif 100% zeker parkinson krijgt, maar de kans is substantieel groter. Net als dat 10 tot 15% van de rokers (en 85-90% dus geen) longkanker krijgt. Er komen factoren als erfelijkheid en blootstelling aan gevaren bij kijken of jij de pechvogel bent. Daarbij onthult parkinson zich soms pas na 30 jaar en toen was er nog gif in de handel die nu verboden is.
Wetenschappers zijn dan voorzichtig. Ze geven kansen aan, en zeggen eerlijk dat je er niet 100% iets van krijgt. De rokerslobby heeft heel lang vanwege die wetenschappelijke ‘twijfel’ vol kunnen houden dat ‘niet bewezen’ is dat roken ongezond is. LTO jaagt haar eigen achterban de ziekte in door partij te kiezen voor de gifproducenten die net als de rokerslobby zoveel mogelijk onderzoek in twijfel trekken.
De feiten liegen niet
Maar de feiten liegen niet. Boeren die veel met glyfosaat werken hebben substantieel meer parkinson. Dat is erg, maar erger is nog dat mensen die dicht in de buurt van roundup-velden wonen ook vaker parkinson hebben. Boeren hebben een keus, die gebruiken het gif om op korte termijn meer opbrengt tegen lagere kosten te realiseren. De buren van de boer hebben die keus niet of nauwelijks. Ook buren van industrie hebben maar weinig keus. Daar wordt ook gerust ingehaald in de mist. Oplosmiddelen om staal vetvrij te maken zijn parkinson-gevaarlijk. Maar ook cosmetica, schoenenpoets, tapijtreinigers en hele schappen schoonmaak- en tuinartikelen vergroten de kans het te krijgen. Of luchtvervuiling. Parkinson is een pandemie sinds de industriële revolutie. Daarom hebben mannen het ook vaker dan vrouwen, die werken vaker op zo’n plek.
Gebruikers lopen de meeste risico, dan de omgeving (al je gebruikt in je eigen leefomgeving ben je zwaar de klos), daarna ook de rest van de bevolking.
Als je het spuit in de wei, eet de koe het, drinken wij haar melk, komt het ook in borstvoeding en dus in de baby.
Inhalen met mist terwijl je zeker weet dat er een tegenligger aankomt
Bij parkinson is er dus mist en we weten zeker dat er een tegenligger aankomt, maar toch halen we in. Want de kans is best groot dat die tegelligger je op tijd ziet en uitwijkt. Een soort van Russische roulette waarbij de kans 1 op pak ‘m beet 80 is dat de kogel precies voor de loop zit. Zou jij de trekker overhalen? Ja, je doet het iedere dag. Maar gelukkig, je gaat er niet gelijk dood aan.
De trekker niet overhalen kan ook. Of een magazijn op de revolver zetten met 100.000 kogel-opties waar je er maar een van gebruikt. Dat kan, door die parkinson-verwekkende producten te verbieden, want zonder kan ook heel goed én door meteen wat gezonder te gaan eten. Ons westerse menu van rood vlees en weinig groente aan te passen aan zoals de Grieken eten, met veel groente en fruit, peulvruchten, vis en olijfolie. Door meer bewegen. En niet te veel risico lopen met opdoffers op je hoofd te krijgen.
Op die manier minimaliseren we de kans op parkinson. Net als dat niet rokers nog steeds longkanker kunnen krijgen, kun je dan ook altijd nog parkinson krijgen, als je met mist niet inhaalt, kun je altijd nog wel betrokken raken bij een ongeval.
Meer onderzoek, maar nu al maatregelen
Belangrijk doel voor Bloem en Hoff om de Parkinson Pandemie te schrijven is ook hun pleidooi voor meer geld voor wetenschappelijk onderzoek. Maar met de disclaimer dat meer onderzoek geen uitstel moet zijn om aan te pakken wat we nu al kunnen aanpakken, bijvoorbeeld roundup verbieden. Politici, bestuurders en beleidsmakers kunnen eigenlijk ook niet anders meer. Want ze komen er na dit boek niet meer mee weg dat ze de ernstige gevolgen van hun toelatingsbeleid van landbouwgif niet kenden.
