In het uitverkocht Hoftheater begon Daniël Lohues gisteravond met ‘prachtig mooie dag’. Een goed begin! Dat goede begin bleek drie jaar geleden toch wat anders, want zoals Daniël Lohues het zelf zei: “ik ging uut de bochte”.
Na het overlijden van zijn moeder waar hij een innige band mee had, ging hij als compensatie hard aan het werk. Met meerdere projecten tegelijk “en dan ’s nachts weer liedjes schrijven voor het volgende project.” Te hard aan het werk.
Dat ging dus niet goed. De huisarts adviseerde hem het werk helemaal stil te leggen. “En toen zat ik dus thuis. Maar na een paar maanden zat iedereen thuis. Vanwege Corona. Dus dat was dan wel weer anders.” In die tijd heeft hij nog wel wat gedaan, zoals twee kinderboeken vertalen, waarvan Nijntje in de dierentuin in het Ericaans. En ook werkte hij mee aan muziekopnames voor de nieuwe plaat van Douwe Bob. Een geweldige plaat, volgens Daniël.
Na drie jaar is hij weer terug, al heeft hij daarover wel getwijfeld. Maar gelukkig voor ons koos hij voor het podium. Zodat we gisteravond een reeks oude vertrouwde nummers terug hoorden, maar ook nieuw werk als ‘Iedereen kan niet altied een zes dobbelen’. Niet over geluk zingen, maar ook over pech. Dat is blues! Zo had hij tot drie keer toe geld geleend aan een bevriende drummer In Louisiana. Hij vloog er zelfs naar toe om hem in een juridische strijd te helpen. Daar bleek dat zijn lening opgegaan was aan drugs en drank. “Dan denk ik wel eens om uit de wereld van de blues te stappen. Maar weet ie, elk mens zal ‘t een keer verklooi’n, ie kunt niet altied een zes gooi’n.”
Met ‘half april’ bezong Lohues zijn liefde voor de natuur. Met ‘Annelie’ bezingt hij zijn grote jeugdliefde. De zoon van Annelie werd journalist en interviewde Lohues. Het leverde ‘Niks mooiers dan det’ op, een lied over genieten van in het moment zijn. Lohues zingt daar beter over dan dat hij er over praat. Daarom ook ‘Zij was altied dichtbie’ over zijn overleden moeder. Lohues stelde zich voor dat zij via de rode loper rechtstreeks de hemel ingewandeld is. Als hij straks die kant op gaat, ziet hij zich in de lange rij staan die eerst aan Petrus verantwoording moet afleggen. “Dan heb ik mooi de tijd langs de rij naar mijn moeder te kijken in die prachtige hemel.”
Petrus vraagt dan aan hem: “Hoe bin ie hier?”
Nou, niet op de fietse… maar dat nummer kon Lohues natuurlijk niet laten schieten.
Daarom kun je het hieronder nog eens luisteren.
Mooi kompleet artikel Agnes,
Wat een fijn optreden was dit, groet van je buurman in de zaal!
Dag buurman in de zaal, leuk jouw reactie!
Het was een mooi optreden met gezellige buren;-).