Vanavond is het dan zover. Zaterdagavond, tijd om naar de kerk te gaan. Op tijd, want we willen een goeie plek. Paraplu in de aanslag, het is nat. Vallende bladeren vermengen zich met de klanken van de Stroatkjeals en het ritme van beierende klokken.
De deuren gaan wagenwijd open. De kerk stroomt vol. Bomvol. Tot en met de laatste plaats bezet. Hoe kan dat?
Dat komt door Magda.
De kerk van Haarle heeft zij uitverkoren voor haar nieuwste productie ‘Dagboek van een dorpskoor‘. Vanavond is de première. Het is bijzonder, hoe goed zo’n koor klinkt in deze kerk die aan de eredienst zal worden onttrokken. Het stuk gaat over de teloorgang van een dorpskoor, hoe patronen worden doorbroken en een koor weer tot leven komt.
Het schuin oplopende podium is opgebouwd over de volle breedte van de kerk. Het priesterkoor helemaal ingepakt. Waar moet je kijken. Het ene moment statisch, een moment later vol dynamiek. De ene scene ter linkerzijde verplaatst zich moeiteloos naar het midden of rechts. Komt opeens gesproken woord van achter je en verspreidt het koor zich door de kerk. Zang en beweging van alle kanten. Een dorpskoor één met de bezoekers die hebben plaatsgenomen op de hardhouten banken. Het ene moment ingetogen, dan weer energiek, spontaan of frivool.
Prachtig spel, fantastische zang, mooie verhaallijn.
En dan die opbouw naar het eind. Halleluja zeg wat een apotheose.
Kim vertolkt Maria en zingt de sterren van de hemel, samen met alle leden van het koor. Zo heb ik nog nooit een koor in deze kerk horen zingen. Wat een spektakel van licht en geluid met kleurrijke projecties, show, emotie en enthousiasme. Kippenvel!
Wat een eer voor Haarle dat het een dergelijke productie mag ontvangen.
Zoals Magda in haar slotwoord zei: “De deuren stonden wagenwijd open”.
Al die vrijwilligers, de hartelijkheid, de vanzelfsprekendheid en al die helpende handen.
Het was een theaterbelevenis die nog lang zal nazingen. In Haarle en wijde omgeving.