‘Geen dag zonder de IJssel’ is een prachtig boek met 366 verhaaltjes over de IJssel. Eikelboom heeft er een schrikkeljaar van gemaakt, dan kon hij een verhaaltje extra kwijt 😉. Die rivier is dat meer dan waard. Er wordt gezegd dat het de mooiste rivier is die we in ons land kennen, en voor hier is dat natuurlijk helemaal het geval. Wij Sallanders leven in Overijssel. Voor die lui aan de andere kant zijn wij over de IJssel, en als wij aan die andere kant zijn, willen we vaak ook het liefst precies dat weer: over de IJssel. Terug naar een beetje kalmte in het leven.
Maar een rivier blijft ook een grens en we zijn geneigd met de rug naar een grens te staan. Want verder dan de grens gaan we niet. Op een paar ‘overzeese gebieden’ na is het bij Wijhe en Olst ook geen Overijssel meer over de IJssel. Aan de andere kant heb je de biblebelt, de IJssel houdt die tegen. Aan de andere kant heb je kleigrond. Hier zand. Daarom komt een regenbui niet zo makkelijk over de IJssel, de grondtemperatuur is anders.
Juist daarom is zo’n rivier spannend. Net als over de grens met Duitsland en vroeger aan de andere kant van – ja echt – de provinciale weg tussen Raalte en Deventer. Daar is het leven anders.
Als je ‘Geen dag zonder de IJssel’ iedere dag er even bij pakt, raak je helemaal in de ban van die enige rivier van ons land die niet naar de zee, maar naar het IJsselmeer loopt. Je ziet hoe we hier leven en hoe ze dat aan de andere kant doen, je wordt gewaar hoe het leven langs en op de IJssel vroeger was. En welke invloed de rivier heeft: water trekt andere mensen aan! Maar omdat de rivier er je hele leven al is en omdat veranderingen heel langzaam gaan, neem je dat in het dagelijkse leven niet of nauwelijks waar.
‘Geen dag zonder de IJssel’ is niet een soort van scheurkalender die je iedere dag een dag verder het jaar inbrengt. Het is meer een soort van koffietafelboek, dat je in het zicht legt, pontificaal ergens in de kamer. Daar is het boek mooi genoeg voor.
