Bergentheim, Salland. Dat eerst maar even uitleggen: Vechtdal is geen streek in Nederland, het een commercieel bedenksel en te vergelijken met het Reggedal of de IJsselvallei. Bergentheim is Salland en als je met de trein naar Zwolle gaat, kom je langs de Sallandse plaatsen Ommen en Dalfsen.
James Worthy maakt die treinreis geregeld. Hij heeft voor zijn boek over de eerste 100 dagen van Arne Slot bij Liverpool voor acht weken een b&b in Bergentheim gehuurd, maar sloeg ondertussen geen thuiswedstrijd van zijn Liverpool over. Al was het maar om naar de cornervlag te kijken in de hoek waar de as van zijn vader is uitgestrooid.
Worthy, een grote Liverpool-fan in Nederland neergestreken, is een verhalenverteller. Hij besluit daarom Bergentheimers aan te spreken over Slot. Maar hier in het Sallandse deel van Salland zijn we al niet zo spraakzaam, laat staan het Vechtdalse deel. Laten we maar gewoon doen, dat is al gek genoeg. Of zoals een oude man uit het dorp prijs geeft als hij langs de vaart met Worthy het leven beschouwt en de vraag krijgt wat in het leven hem het meest benauwd: “dat de vissen niet bijten”.
Worthy wil verhalen over Slot, via een advertentie bij de supermarkt komt hij in contact met deze en gene. Ze hebben vroeger met Slot gevoetbald, en zijn vader was ook een goeie. Maar zijn dat de verhalen die hij kwam ophalen? Gaandeweg worden wij Sallanders een soort van geportretteerd in het boek. Met deze gouden analyse: dat jullie in et westen allemaal voor op de fiets willen zitten, dan heb je veel te veel aan je kop, achterop is het ook lekker!