Officieel mag je als burger geen speeltoestellen voor kinderen op het gezamenlijke veldje zetten. Dat heeft met veiligheid en verantwoordelijkheid te maken. Want wie moet je aanspreken als er iets mis gaat. OBB uit Diepenveen heeft daar iets op bedacht. Een sticker op speelgoed plakken met daarop de bereikbaarheid van de eigenaar, waarbij die eigenaar meteen ook akkoord gaat met de afspraak dat het speelgoed in orde is en dat hij het ’s avonds naar binnen haalt.
Iedereen wil graag genieten van de openbare ruimte, de ruimte buitenshuis die van ons allemaal is. Spelen hoort daar zeker bij. Als je autogebruikers even niet meetelt, zijn kinderen de grootste gebruiker van de openbare ruimte. Daarom leggen we speelplekken aan en onderhouden deze. We zien dan ook graag dat kinderen lekker spelen in onze openbare ruimte. Een gemeente legt daarom speelplaatsen aan. Maar je ziet ook heel geregeld dat buurtbewoners zelf iets regelen.
Weer buiten spelen
Johan Oost van speelruimtespecialist OBB: “Zo langzamerhand gaan we weer richting het voorjaar en dan gaan kinderen gelukkig ook weer meer buitenspelen. Alsof dat in de winter niet zou kunnen, maar goed. En dan nemen ze allerlei speelgoed mee, een bal, een skelter of fietsje, waterpistolen en met een beetje geluk ook weer elektrabuizen om pijltjes te schieten. Of vader en moeder zetten een glijbaantje, speeltentje, zwembadje of trampoline buiten. En soms laten die kinderen hun speelgoed ook buiten slingeren. Op het moment dat dat speelgoed van de privétuin naar de openbare ruimte verplaatst wordt, valt het in sommige gevallen onder het Warenwetbesluit Attractie- en Speeltoestellen. Dan moeten ze in ons land nu eenmaal gecertificeerd zijn. Dus eigenlijk mag je niet zo maar eigen speelgoed permanent in de openbare ruimte neerzetten en op een ingerichte speelplek ligt het juridisch nog wat scherper. Doordat eigenaren het speelgoed na het spelen gewoon weer – regelmatig – binnen halen of op eigen terrein zetten, staan ouders als het ware ‘naast het speelgoed’, waardoor het niet onder het genoemde warenwetbesluit valt.”
Wie is verantwoordelijk?
“Maar uiteindelijk is het een verantwoordelijkheidskwestie. Kijk je de gemeente aan als er iets gebeurt op de trampoline of een plastic glijbaantje? Daar is veel onduidelijkheid over, wat zelfs geleid heeft tot Kamervragen. OBB wil graag dat kinderen gewoon kunnen genieten van spelen in de openbare ruimte. Daarom hebben we een sticker ontworpen die aangeeft dat een speeltoestel niet van de gemeente is, en waar de naam op komt te staan van de eigenaar, die op zijn beurt ook aangeeft het speelgoed na het spelen regelmatig weer op eigen terrein te zetten. Die rode sticker heeft op zich geen juridische waarde, maar het maakt wel duidelijk dat het toestel niet van de gemeente is, en zodat iedereen in de buurt weet dat ze niet bij de gemeente moeten zijn als er iets aan de hand is.”
Zelf regelen
Volgens Johan Oost hoeft de gemeente dan niet op te treden en kunnen buurtbewoners zelf hun verantwoordelijkheid nemen bij het plaatsen van speelgoed en de keus of ze hun kinderen daar op laten spelen. “Ouders kiezen dan altijd voor veiligheid voor hun eigen kroost en de buurtkinderen. Dus bijvoorbeeld niet bij een drukke rijbaan, of met oud speelgoed dat op instorten staat, of op een te harde ondergrond, of met de kans dat andere kinderen er op een onbedoelde wijze mee gaan spelen. Maar ook niet bij iemand voor de deur die er last van heeft, of zo geplaatst dat er ’s nachts wandelaars over kunnen vallen. Dat kan een buurt heel goed allemaal zelf regelen.”
