In ’t Plaatnporttret van 24 juni jl. (https://hierinsalland.nl/plaatnportret-stroatkoarenfestival-im-just-a-singer-in-a-rock-n-roll-band/ ) kwaamp een wereldberoemde iconische foto veurbie. Van det soart foto’s bint d’r uuteroard meer.
Mèschien wè de meest indrukwekkende van oammoa zag ik ongeveer 10 joar e-leene in het ‘Anne Frank Huis’ in Amsterdam. Die foto, in combinatie met de ömgeving woarin een uuterst donkere geschiedenis díépe vuulbaar is, joa hoast tastbaar, maaktn een verpletterende indruk op mie.
Het betreft een foto uut 1960 van Otto Frank die zien onderduukadres bezöchn woar hij in de oarlog ruum 2 joar vèrbleef, saam met nog 7 aandern, woaronder zien vrouw Edith en zien 2 dochters Margot en Anne.
Otto Frank (* 12 mei 1889 – † 1͟9͟ ͟a͟u͟g͟u͟s͟t͟u͟s͟ 1980) was van die onderduukers de enige die, op ’t ollerlaatste nippergie, de Holocaust oaverlēēm. Hij wun zíék en volledig vèrzwakt op 27 januari 1945 in Auschwitz bevriejd deur … de Russ’n.
Edith Frank stierf in januari 1945 in Auschwitz-Birkenau. Margot en Anne in februari 1945 in Bergen-Belsen.
(tekst loopt door onder afbeelding)
Loat de foto hierboavn mà is goed op oe inwarkn. Vèrgroot h’m en bekiek elk detail mà kiek veurol noar Otto Frank en zien blik.
Hij stíét leunende teegn een stiel in een totaal vèrloatn Achterhuis met ongetwiefeld een heufd knattervol gedachtn.
‘͟W͟a͟t͟ ͟z͟o͟l͟ ͟d͟’͟r͟ ͟o͟p͟ ͟d͟e͟t͟ ͟m͟o͟m͟e͟n͟t͟ ͟i͟n͟ ͟G͟o͟d͟s͟n͟a͟a͟m͟ ͟d͟e͟u͟r͟ ͟h͟’͟m͟ ͟h͟è͟n͟g͟ō͟a͟n͟ ͟?͟’͟,͟ ͟d͟e͟t͟ ͟i͟s͟ ͟w͟a͟t͟ ͟d͟i͟e͟ ͟f͟o͟t͟o͟ ͟o͟p͟r͟ö͟p͟.͟
Want ’t vèrhaal, de geschiedenis achter disse foto is van een ongekende weerga, van afschuwelukke wreedheedn en ellende. Van dood en verderf. Van echt olles, inclusief oe heele gezin, vèrlíézn.
Kuj àn dit olles dan een líédtie koppeln heur ik uulle denkn ? Tja, ik hebt in ieder geval wè prèbeert d.m.v. de 1ste 3 nummers van een album uut mei 1985 det wat mie betreft ok een mijlpaal is, mà dan in een aandere geschiedenis, de muziekgeschiedenis welteverstoan. Ik heb ’t oaver Misplaced Childhood – ‘Verkeerde kindertied’ – van de Engelse band Marillion.
Op dit album loopt olle nummers in mekaare oaver as waan ze 1 geheel en het gíét oaver een persoon die terugvèrlangt noar zien jongste ‘fijne velige’ kinderjoar’n. De tekstn bint meestà poëtisch (hoast cryptisch) en op meerdere wíéze uutlegbaar.
’t 1ste líédtie van ’t album is ‘Pseudo silk kimono’. Det gíét oaver een vèrtwiefeld, onzeker pèrsoon ‘op zuuk noar veiligheid en geborgenheid’. Det is dan ok de subtitel die ikzelf, in het kader van Anne Franks jeugd, àn ’t líédtie e-geem hebbe.
’t 2de líédtie ‘Kayleigh’ krig van mie de subtitel ‘Van elkaar gescheiden’. Kayleigh gíét oaver een vèrbrökn relatie. De relatie tusn de leden van de familie Frank wönn’n ok vèrbrökn en wè op zéér wrede, onmenselukke wíéze zelfs. Wie weet, mèschien kuj de naame Kayleigh wè vèrvangn deur Anne en is kiekn hoe de tekst dan lēēst ?
’t 3de líédtie op ’t album en in dit drieluik is ‘Lavendel’. De tekst is gebaseerd op een oald kinderlíédtie. Mien subtitel hierbie is ‘Verlangen noar bettere tiedn’.
Ik weet, ’t lik mèschien oammoa wat ver-e-zöch mà muziek is nie alleent de invulling die de skríéver d’r van d’r àn gef. Muziek is ok de invulling diej d’r zelf àn geeft, heel vaake op basis van oe eign lēēmservaringen.
Ik zol zegn, luuster mà is noar de muziek in de hiernoavolgende video. Die is (net as ’t complete album) sowieso van groote klasse dus doar kan oe niks met oaverkom. En stel oe dan, tijdens ’t luustern, ’t dramatische lēēm en einde doarvan van de familie Frank is bie veur. De angstn die ze deurstoane hebt, de wanhoop, de twiefel mà ok de hoppe det ’t toch nog goed kwaam, ’t vèrlangn noar toen olles nog goed was. Ie mut gewoon de familie Frank IN de líédties van Marillion plaatsn, des olles.
