“Oe veter zit lös” of “ie hebt ’n lekn baand” bint grappies die wie oammoa wè is e-heurd hebt en wie weet, woar aj op 1 april nog in e-tuind bint ok. Grappies, à zo oald as de weg noar Rome, mà woaj nie dood àn gôat.
D’r bestíét echter wè een grap die oe ut lēēm kost. Den is te zíén in Monty Python’s Flying Circus in een sketch oaver nun Twidn Wēreldoarlog. Doarin hef een Britse uutvinder een grap bedach, zóóó geniaal, det iederíéne die h’m heurt drekt starft van’t lachn. Ut blik ut ideale massavernietigswaapm teegn de Nazi’s te wēēn.
Ut is àn disse sketch det een Britse popgroep ziene naame te dankn hef. Sie beslēūtn nameluk um zich Killing Joke te nuum. De band is in 1978 op e-rich, net noa de punkperiode. In Engelaand hàn ze een grote invloed, doarbuutn minder.
Zanger Jaz Coleman, laater ok succesvol in de klassieke muziek, had ut bóék The Samurai Ethic and Modern Japan e-leezn. Een bóék det o.a. gíét oaver de opofferingsgezindheid van de Samoerai, de Japanse krijgers, en oaver hun loyaliteit àn hun meester. Ut bleek veur hum een inspiratie te wēēn veur de song ‘Love like blood’.
‘Love like blood’ slēūt, in teegnstelling töt hun aandere nummers, in ut buutnlaand wè àn en haaln bèveurbeeld in Nederlaand de 8ste plaase van de Top40. Ut líédtie (uut 1985) gíét oaver onveurwaardelukke liefde, een liefde dus volgens dezelfde instelling as die van de Japanse krijgers.
Eigenluk is’t best wè een bettie een ondergewaardeerd nummer. De korte tekstregels bint simpel mà tegelijkertied ok verbeeldend. En ut slag- en gitaarwark is ech fantastisch en dringt saam met de wat onheilspellend klinknde klankn van ut keyboard, onherroepeluk veurgoed bie oe bin aj ut íénmoal heurt hebt.
Kiek en luuster zelf mà en pak oe luchgitaar of denkbeeldige drumstokn d’r mà bie.
Klik hier voor de video
