Timothy Leary was een Amerikaanse skríéver, psycholoog en softwareontwerper. Mà hij was ok een leider veur onderzuuk noar psychedelische drugs. Hij is bekend én umstreden wön as veurvechter van ’t gebruuk van Lysergeenzuurdi-ethylamide, oftewel LSD. As therapeutisch middel mà ok veur de fun.
(lees verder onder afbeelding)
Ik nemme àn det de man zelf ok ’t neudige van det spul e-bruukt hef mà hij hef toch nog een bes mooin lēēftied bereikt; Timothy Leary stierf op 31 mei 1996, 85 oald.
À 28 joar veur Leary’s dood , in juli 1968, brachn The Moody Blues ‘Legend of a mind’ uut met toen doarin, gek genog, as openingszinne: “Timothy Leary’s dead.”
Ray Thomas is de skríéver en tevens zanger van ’t nummer. Gelukkig had hij as twidde regel bedach: “No no no no, he’s outside, looking in” woarmet hij àngef det Leary nie dood is mà deur LSD een spirituele ervaring belēēfd.
(lees verder onder afbeelding)
Ray Thomas Thomas (29 december 1941 – 4 januari 2018), was de fluitist van The Moody Blues en in ‘Legend of a mind’, met die typische harmonische Moody Blues sound en dito tempowisseling’n, brengt hij met zien oaverdwàsfluite midd’n in’t nummer een ech wè mooin solo ten geheure.
Goat wie echter nog ietsie veerder terugge in de tied dan komme wie uut op 6 oktober 1966.
Det is de dag det de Amerikaanse regering LSD illegaal vèrkloard’n. Det was natuurluk een reactie op olle LSD-ellende die mede voartkwaamp uut de vèrheerlukking hiervan, o.a. dus deur Timothy Leary.
Toch waan d’r ondaanks det vèrbod op LSD bes wat líédties die det spul de hemel inpreezn. Van ‘Legend of a mind’ kuj nog zegg’n det ’t oaver de promoter van LSD zelf gíét en det ’t hoast een soart van persiflage is op de persoon Timothy Leary.
Mà bèveurbeeld Jefferson Airplane met White Rabbit (nov. 1966), The Beatles met Lucy in the Sky with Diamonds (juni 1967) en The Small Faces met Itchycoo Park (aug. 1967) liekt toch ech wè àn te geem ’t een fijn hallucinerend goedje te vin’.
Toen d’r echter nog gin sprake was van een vèrbod op LSD kwaam’ The Byrds met ‘Eight miles high’ op de propm. En toch, (ondaanks det d’r dus nog gin vèrbod was), wön toen dit líédtie, een paar wekke noadet ’t uut-e-brach was, op de radio in de ban e-doane en nie meer drejt. Desondaanks bereikt’n ’t nog de 14de plaase in de Amerikaanse Billboard Hot 100.
De Byrds hield’n destieds vol det ’t líédtie oaver een vliegreis noar Engelaand ging of better oaver de ànblik op Engelaand vanuut een vliegtuuge.
En det ‘Eight (8) miles high’ (i.p.v. de gebruukelukke 6 veur een vliegtuuge) een knipoog was noar ‘Eight days a week’ van The Beatles.
Mà laater, begin joar’n ’80, gaam Gene Clark, die trouwens vèschrikkelukke vliegangst had en deurumme uut de band stapm, en de legendarische David Crosby (14 augustus 1941 – 18 januari 2023) toe, det ’t wè degeluk ok oaver drugs gung.
Gene Clark hef ‘Eight miles high’ grootndeels e-skreem (noadet hij met Stones-oprichter Brian Jones e-proat had). Mà ok David Crosby, de man met hoed in de videoclip, had zien aandeel in de tötstaandkomming van dit iconische nummer. Een nummer det oe in hoogere sferen brengt die oe zo weer teruggevoerd noar de roerige sixties.
‘Eight miles high’ (14 mrt. 1966) is in mien oog’n een líédtie det zien tied veer veuruut was.
The Byrds traad’n met disse ‘experimentele’ song, met zien psychedelische sound, destieds gedurfd buutn de geëikte paadn.
’t Is een sound die e-vormd wut deur atypisch gitaarwark, een boeiende bass en deur een mix van een soart van ‘deprimerende’, onheilspellende en tegelijkertied betoverende saamzang.
En ol det moois muj in disse videoclip mà is beluustern.
Video
Bonus
As bonus hier een videoclip van The Moody Blues met hun vèrhaal oaver Timothy Leary.
