Witte Donderdag met een gitzwarte rand. “Je zult maar op Mark Rutte gestemd hebben!” Dat is het eerste wat mij te binnen schiet als ik de afgelopen week in politiek Den Haag overdenk. Maar: Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel.
Door Pia Positiva
Wat een kater
Hoe groot is dan ook het bord voor je hoofd dat je denkt door te kunnen gaan als hoofd van de Nederlandse regering? Al staat je partij achter je, de gehele oppositie doet dat niet meer. Je kan het proberen te lijmen, maar een vaas die kapot gevallen is en weer in elkaar gelijmd is blijft voor altijd beschadigd. In Nederland zijn nog altijd heel veel meer mensen die niet op je gestemd hebben, dan wel.
Macht maar geen gezag
Dan heb je allicht nog de spreekwoordelijke macht, maar niet meer het gezag. Indirect is deze hele wanstaltige vertoning weer naar dat grote schandaal genaamd de ‘toeslagen affaire’ te herleiden waardoor de ( overigens integere) heer Pieter Omtzigt dus wel ter sprake is gekomen. Het blijft Mark Rutte in de kont bijten. Dat heet ‘karma’ dat je krijgt voor dat ongekende onrecht wat veel van mijn medelanders is aangedaan. Hoe denk je dan toch een vierde termijn aan te kunnen gaan?
Tenminste houdbaar tot
Het is niet voor niets dat in landen zoals Amerika een president na 8 jaar niet meer herkozen kan worden. Want een langere termijn maakt dat je macht te groot en te invloedrijk wordt. Dat dient een land niet langer. De afgelopen tien jaren Rutte waren echt niet enkel kommer en kwel. Maar het is wel een keer tijd om te gaan. Pak je spullen op en ga, nu je nog met enigszins opgeven hoofd de deur achter je kan sluiten, in plaats van dit hele idiote circus te laten geworden tot een grote etterende wond. Mijn vertrouwen en ontzag is hij in ieder geval kwijt. Als ik zo om mij heen wat gesprekken voer zijn er met mij vele anderen. Hoe moet je een man vertrouwen die zo glashard liegt. Tuurlijk moet de eerste politicus die geen leugentje om bestwil verteld nog geboren worden. Of een ‘leugen’ om zich niet direct in de kaarten te laten kijken is ook nog overheen te komen. Maar als je het presteert afgelopen donderdag in het debat glimlachend te luisteren naar de toespraken van de fractievoorzitters. Met een nonchalante lichaamshouding en spelend met je telefoon. Dan geloof ik niet meer in je integriteit.
Middelvinger
Het is een grote middelvinger naar ons als volk, je lacht ons uit. Besef dat uiteindelijk wij de macht hebben in dit land. En als wij er als volk écht klaar mee zijn, wordt er met je afgerekend. Laat deze afgelopen dagen een moment van bezinning zijn geweest voor onze demissionair Minister President om de juiste keuze te maken. En dan ziet deze gemiddelde Nederlander graag zijn ontslagbrief komende week op de deurmat van de Tweede Kamer liggen. Het is een keertje klaar.
Beter een functie elders zoeken, succes.
Groetjes,
Pia (deze keer niet zo) Positiva
