“Ik vind het onbegrijpelijk dat in Overijssel steeds beperkingen en hindernissen worden opgeworpen die de realisatie van de nieuwe energieopwekking bemoeilijken.” Met die woorden reageert Hans van Vliet op een opiniestuk van Frank Stroeken, ateliermeester bij AtelierOverijssel. Frank Stroeken toont daarin zijn zorgen over zonneparken op het platteland.
Door Hans van Vliet
“IJskappen smelten, gletsjers verdwijnen, de temperatuur op aarde stijgt. Daarom is er een akkoord van Parijs, een Klimaatakkoord in Nederland en spannen de regio’s zich in om een aanbod te doen voor het opwekken van schone, hernieuwbare energie. Dat betekent dat op veel grotere schaal dan tot nu toe is vertoond, windturbines en zonneparken in het buitengebied van Overijssel terecht komen. Het is onvermijdelijk en noodzakelijk dat dit gebeurt om de eenvoudige reden dat er geen alternatieven voorhanden zijn op dit moment. Wachten op het wonder dat andere oplossingen worden gevonden, is geen optie. We moeten handelen en wel nu.
Ik vind het onbegrijpelijk dat in Overijssel steeds beperkingen en hindernissen worden opgeworpen die de realisatie van de nieuwe energieopwekking bemoeilijken. Jawel, het landschap verandert, soms zelfs ingrijpend. Maar hoe erg is dit eigenlijk als we het afwegen tegenover het doel dat we dienen?Door de jaren heen is het landschap enorm veranderd door grootschalige ontbossing, ruilverkaveling, monotone weidegebieden, aanpassing van waterlopen, industrialisering en grootschalige stedelijke ontwikkeling. Nu het om zonneparken gaat, wordt er ineens ach en wee geroepen vanwege de vermeende aantasting van het landschap.
Beste Ateliermeester, laten we zonneparken gewoon accepteren als een nieuwe toevoeging aan de kaart van ons landschap. Ze zijn nodig en mogen zichtbaar zijn zoals een provinciale weg, een woonwijk en een bedrijventerrein.”