In verband met het 900 jarig bestaan van het dorp Raalte is een klimaatwandeling uitgezet door de werkgroep 900 jaar Raalte Groen. Die wandeling is uitgezet bij Nieuw Sion, ook omdat daar met zorg naar de natuur gekeken wordt en de landschapsbeheerder goed het verschil tussen vroeger, nu en een vermoedelijke toekomst kan duiden.
Op verzoek van Raalte 900 jaar publiceren HierinSalland en DwarsdoorSalland deze route. Hier lees je over de klimaat-zichtbaarheden, op DwarsdoorSalland (klik hier) zie je de route.
De klimaatdetails zijn van bioloog Piet Hendriksma.
Als je vanaf de parkeerplaats van Nieuw Sion de aanrijroute oversteekt en links aanhoudt kronkel je door een Engels landschapspark met vijver. Een afwisselend aangelegd bos met kronkelend water met op sommige plekken varens als oeverbegroeiing. Dode stammen blijven staan, spechten zijn er dol op.
Midden in het bos kom je dode sparren en afgeknapte beuken tegen. Bomen hebben het zwaar zo te zien. Aan de ene kant is dit schijn: beuken worden gemiddeld zo’n 100 jaar en zo oud zijn de meesten hier. Dus aan het eind van hun leven. Maar de sparren zijn wat jonger en totaal dood. Veel zijn ook ontworteld. Dit komt omdat ze ondiep wortelen en door de droogtes van de laatste jaren in conditie achteruit zijn gegaan. Vermesting door stikstof uit landbouw en verkeer heeft een slechte invloed op de schimmelnetwerken in de bodem die de boom helpen mineralen en water op te nemen. Hierdoor gaat de boomconditie achteruit.
Onderweg kom je door de Torenlaan. De Torenlaan heeft zijn naam te danken aan het feit dat via deze 200 jaar oude weg de Lebuïnes-toren van Deventer te zien was. In die tijd stonden er in dit natte stuk van Salland nog nauwelijks bomen, het was moerassige hei en er was helemaal geen bos.
Taak van beheerder IJssellandschap is het behoud van het bos als onderdeel van het landgoed. Sommige delen zoals deze waren door ouderdom en vermesting in slechte conditie, zes jaar geleden is er een hectare gekapt. Eerst ziet het er verschrikkelijk uit, maar allerlei andere struiken en bomen komen op. Probeer maar hoeveel verschillende soorten u kunt vinden vanaf dit pad. Met wat geleiding in het begin om te voorkomen dat er teveel berken komen wordt het een mooi afwisselend geheel.
Zoals op de bordjes staat stond hier drie hectare, sterk door kevers aangetaste fijnsparren. Zie het omringende bos. Dit is in één keer gekapt, waarbij alleen enige dennen zijn blijven staan. De rest is schaamgroen. Wat is dat? Beheerder IJssellandschap wilde een heel gevarieerd bos. Ze hebben toen een beroep gedaan op het fonds TREES FOR ALL. Bedrijven die milieubewust willen werken maar hun productieproces nog niet volledig hebben veranderd en particulieren die zich bezwaard voelen over hun vliegvakantie kunnen daar certificaten voor het planten van bomen kopen. Dat zijn dus onder andere deze bomen. Het heeft beheerder IJssellandschap niks gekost. Deze bomen zijn twee jaar geleden geplant op rijtjes in greppels en hebben de droge zomer van 2022 goed doorstaan. Heel gevarieerd met struiken als lijsterbes en vuilboom en bomen als linde en haagbeuk. Met blad dat strooisel vormt dat snel verteert en daarmee de arme bodem voedt. Onderhoudsloos.
De Moespotleide
De wandeling loot door een gebied dat van oudsher nat was. Dat zijn we bijna vergeten. Maar ‘de goede’ afwatering door de naoorlogse ruilverkaveling heeft daarvoor gezorgd. Boeren konden dan langer op hun land terecht met hun trekkers. Door het droog te zetten, is ook veel van de oorspronkelijke vegetatie verdwenen.
Is dit terug te draaien? Ja!
Van de Moespotleide is de stuw naar de Soestwetering (uitkomend in het Zwarte Water, IJsselmeer) voor het grootste deel dichtgezet. Ook is de bovenste laag van de grond van het weiland in 2008 deels afgeplagd. Nu groeien er allerlei moerasplanten en ook orchideeën. Dit is nu nog niet te combineren met landbouw, maar het maaisel wordt wel aan een boer geleverd. Op het informatiebord van beheerder IJssellandschap staat een gedicht vanuit een vrouw gezien hoe het is om van agrarisch terug te gaan naar natuur.
Onderweg kun je even lekker op een bankje gaan zitten en uitkijken over een weiland. Mooi groen. Maar er is nauwelijks natuurwaarde in dit weiland, geen kievit te zien, wel sporen van de mestinjecteur. Dit weiland is ook eigendom van verpachter IJssellandschap. Is de natuurwaarde te verhogen? Er zijn mogelijkheden langs de wetering om hier een oeverzone te maken. Ook kan het weilandbeheer minder intensief. Maar de boer, de pachter, moet ook leven en hij heeft vast een pachtcontract voor het leven waardoor hij niet gedwongen kan worden anders te boeren. Veel is afhankelijk van de nieuwe Europese landbouwsubsidies voor minder intensief werken van de pachter. Maar steeds vaker blijkt dat extensiveren ook minder kosten met zich mee brengt en hogere marges oplevert
IJssellandschap wil bij extensiever gebruik de pachtprijs ook wel wat verlagen. Maar verplicht niets, de pachter beslist.
