Ook dit jaar kun je mij weer op vele festivals tegenkomen. Eén van die festivals waar ik mij in de muziek liet onderdompelen was het Rock Tribute Festival in Raalte. Dit festival is eigenlijk een vreemde eend in de bijt, want hier treden louter coverbands op, en ik ga normaal gesproken liever voor het eggie.
(Lees verder onder afbeelding)
Coverbands ze zijn er in allerlei genres en allerlei gradaties van jammer tot super lekker. Eigenlijk doe ik deze bands ook geen eer aan door ze coverbands te noemen, ze zien zich zelf vaak als een tributeband. Ze eren hun favoriete band door de nummers zo natuurlijk en getrouw mogelijk na te spelen, meestal met een bezieling die grenst aan verafgoding. En dat is op zich natuurlijk prachtig, ware het niet dat het natuurlijk niets toevoegt aan de muziekhistorie.
Maar is dat eigenlijk wel zo nutteloos als het misschien in eerste instantie lijkt? Veel grote bands treden alleen nog op in grote zalen, of op grote festivals waar je met Google Maps je richting moet zoeken naar de toiletten. Omdat voor velen deze bands dus onbereikbaar (want een kaartje is bijna onbetaalbaar) zijn geworden is een coverband natuurlijk een mooie optie om alsnog live van de muziek van je favoriete smaak te kunnen genieten. En eerlijk is eerlijk, ook de grotere bands raken een keer op leeftijd en kunnen hun kunstje ook niet eeuwig blijven vertonen. Van bijvoorbeeld Metallica circuleren filmpjes op Facebook waarin de band (James Hetfield) een paar keer donders in de fout gaat. Maar ja na een leven on the road met genoeg drank en perikelen in de privé sfeer gaan de jaren natuurlijk een keer tellen.
Ik vind het persoonlijk wel mooi als een tributeband de nummers zo mooi vertolkt, dat als je je ogen dicht doet je jezelf bijna bij een concert van het origineel waant. Dat er bands zijn die de nummers een eigen twist geven, kan misschien goed uitpakken, maar meestal zie je het publiek elkaar dan aankijken van “weet jij in godsnaam welk nummer er gespeeld wordt? “. Creativiteit is misschien mooi maar sla er niet in door. Al kunnen nummers die worden gecoverd door een band die zich in een heel ander spectrum van de muziek bevind, soms wel degelijk een grote toegevoegde waarde hebben. Persoonlijk vind ik de gecoverde versie van “Sound of Silence” door Disturbed vele malen mooier dan het orgineel van Simon and Garfunkel. Zonder mijn respect voor de muzikale nalatenschap van deze heren te verliezen, brengt mijn inziens Disturbed het nummer met veel meer gevoel. Maar mijn oren zijn de hardere klanken gewent, en willen graag maximaal in beweging worden gebracht.
Soms zijn covers ook een mooie manier om “nieuwe” muziek te ontdekken. Als je op een concert een band een cover hoort spelen die je eigenlijk best goed vind, is de weg naar You Tube een makkelijke manier om te kijken of de hele discografie van een band je aanstaat. Op deze manier heb ik ook enkele bandjes leren kennen die eigenlijk best te pruimen waren, al is het maar als een leuk achtergrondmuziekje op een feestje. Mijn eigen cd collectie is voor velen veel te hard, dus pak ik op spotify de softere bands erbij om mensen geen gehoorschade mee te geven na een avondje in huize Bloeme.
Een band die dankzij een cover een miljoenen publiek wist te bereiken is Quiet Riot, een Amerikaanse glamrock band uit Los Angeles. De band werd in 1973 opgericht door onder meer gitarist Randy Rhoads, die in 1979 zou toetreden in de band van Ozzy Osbourne. De in 1980 toegetreden gitarist Carlos Cavazo zorgde voor de ‘glam metal sound’ van de groep. Gelikte riffs en meezingbare liedjes, die de band in 1983 met hun 3e album “Metal Health” een ultieme doorbraak bracht, vooral dankzij de cover “Cum on feel the noize” een nummer die oorspronkelijk door de band Slade werd uitgebracht. Dit nummer bracht het tot de vijfde plaats in de Billboard Hot 100 lijst, en het album bracht het zelfs tot plek 1 in de Billboard Album lijst, waardoor de band de eerste heavy metal band werd, met een nummer op plek 5 en een album op plek 1 in dezelfde week.
Toen Quiet Riot in de zomer van 1983 met producer Spencer Proffer het album “Metal Health” opnam, vond de producer het een goed idee om er een cover op te plaatsen. De band zag dit eigenlijk helemaal niet zitten, ze vonden hun eigen materiaal stukken beter. Maar omdat de producer er voor had gezorgd dat ze opname tijd kregen in de studio, en hij ook financieel garant stond gaven ze met tegenzin toe. Eigenlijk wilde de band de opname verprutsen, ze hebben het nummer dan ook nooit samen gerepeteerd. Ze deden out of the bleu hun dingetje in de studio, maar toen alles in 1 take op de band stond, was de producer laaiend enthousiast. En niet zonder reden, de band had zonder het zelf te realiseren een monster hit op tape gezet. Misschien was een onbewuste liefde voor muziek wel een goede drijfveer om ook ander werk naar een hoger niveau te stuwen.
De albums die de band naderhand uitbracht bleken een ware ontgoocheling, ze bleven qua succes ver achter. De band viel in 1989 uit elkaar, om in 2005 weer bij elkaar te komen. Maar met de dood van Kevin Dubrow in november 2007 door een overdosis cocaïne, kwam er definitief een einde aan de band die wonderwel wereldberoemd werd door een nummer die ze liever nooit hadden opgenomen. Soms hoef je niet zelf de kok te zijn om te heersen in de keuken.
Zijn covers dan dus alleen maar een magnetron prakkie, ooit zorgvuldig bereid door de muzikant, en alleen maar opnieuw opgewarmd door de tributeband? Ik denk het eigenlijk in vele gevallen niet. Een goede tributeband doet een band uit vervlogen tijden herleven en maakt muziek voor iedereen toegankelijk. Het werd ooit eens heel mooi omschreven met de woorden, “Tributebands zijn de bewaardozen van een muziekcultuur die haar stem is verloren”. Want vele bands die al decennia uit beeld zijn verdwenen hebben immers de eerste stenen gelegd voor het pad die vele muzikanten nu volgen. Zonder de Beatles geen popmuziek, en zonder bands als Deep Purple geen hardrock. En als deze bands dan goed worden gecoverd kun je het verleden weer voor even omarmen.
En dat er voor het spelen in een tributeband geen muzikale moed nodig is, durf ik hier ook rustig ernstig te betwijfelen. Want de echte fans knuppelen je neer als je de muziek van hun idool durft te bezoedelen. Er zal vaak heel kritisch worden geluisterd of het wel op de juiste manier wordt neergezet. En als een tributeband je dan kan doen geloven dat de echte helden op het podium staan, dan is de muzikale armoe snel vergeven. Ik hoor liever een goede cover, dan een slecht origineel. Want klassiekers moeten met liefde worden vertolkt, en niet door ouderdom en verlies van spelvreugde door de artiesten worden verkracht. En dat kunnen veel oudere bands zich helaas ter harte gaan nemen. Soms is het beter zelf met pensioen te gaan, en de jonkies je nummers laten vertolken met de bezieling die ze zelf al jaren geleden in diverse zalen stukje bij beetje hebt achtergelaten. Daarom een dikke duim omhoog voor de tributebands, de muzikale bibliotheek waar ik stiekem toch graag een bezoekje aan breng.
Songtekst
CUM ON FEEL THE NOIZE
Come on feel the noize
Girls rock your boys
We’ll get wild, wild, wild
Wild, wild, wild!
So you think I go tan evil mind
I”ll tell you honey
I don’t know why
I don’t know why
So you think my singing’s out of time
It makes no money
I don’t know why
I don’t know why, anymore
Oh no
So come on feel the noise
Girls rock your boys
We’ll get wild, wild, wild
Get wild
So you see I got a funny face,
I got no worries
And don’t know why
I don’t know why
Oh I gotta sing with some disgrace
I’m in no hury
And I don’t know why
I don’t know why, anymore
No, no, no
Come on, feel the noise
Girls rock your boys
We’ll get wild, wild, wild
Wild, wild, wild
Come on, feel the noise
Girls rock your boys
We’ll get wild, wild, wild
Get wild
Come on
Well you think we have a lazy time
You should know better
I don’t know why
I don’t know why
So you say I got a dirty mind
I’m a mean go getter
I don’t know why
I don’t know why, anymore
Oh no
Come on feel the noise
Girls rock your boys
We’ll get wild, wild, wild
Get wild
(Repeat)
Come on (come on) feel it
Girls rock your boys (girls rock it)
We’ll get wild, wild, wild
We’re gonna get wild ( wild, wild, wild)
We’re gonna get rocked tonight ( come on feel the noise)
Rock it tonight ( girls rock your boys)
We’ll get wild, wild, wild
OH YEAH !!
Ah, ah, ah (wooooo)
Ah, ah, ah
Come on feel the noise
Girls rock your boys
We’ll get wild, wild, wild
Ah, ah, ah
Ah, ah, ah
Vertaling
KOM OP VOEL HET GELUID
Kom op voel het geluid
Meisjes rock je jongens
We gaan los, los, los
Los, los, los!
Dus je denkt dat ik een kwade geest heb
Ik vertel je schat
Ik weet niet waarom
Ik weet niet waarom
Dus je denkt dat mijn zang ouderwets is
Het mij alleen geld op levert
Ik weet niet waarom
Ik weet niet waarom, meer
Oh nee
Dus kom op voel het geluid
Meisjes rock je jongens
We gaan los, los, los
Gaan los, los, los
Dus je ziet dat ik een grappig gezicht heb
Ik maak me geen zorgen
En ik weet niet waarom
Ik weet niet waarom
Oh ik moet zingen met enige schande
Ik heb geen haast
En ik weet niet waarom
En ik weet niet meer waarom
Nee, nee, nee
Kom op voel het geluid
Meisjes rock je jongens
We gaan los, los, los
Los, los, los
Kom op voel het geluid
Meisjes rock je jongens
We gaan los, los, los
Gaan los
Kom op
Nou je denkt dat wij een luie tijd hebben
Je zou beter moeten weten
Ik weet niet waarom
Ik weet niet waarom
Dus je zegt dat ik een vuile geest heb
Ik ben een gemene doorzetter
Ik weet niet waarom
Ik weet niet meer waarom
Oh nee
Kom op voel het geluid
Meisjes rock je jongens
We gaan los, los, los
Los, los, los
( Herhaal )
Kom op ( kom op ) voel het
Meisjes rock je jongens ( meisjes rock het )
We gaan los, los, los
We gaan helemaal los ( los, los, los )
We gaan vanavond rocken ( kom op voel het geluid )
Rocken vanavond ( meisjes rock je jongens )
We gaan los, los, los
OH JA !!
Ah, ah, ah ( woooo )
Ah, ah, ah
Kom op voel het geluid
Meisjes rock je jongens
We gaan los, los, los
Ah, ah, ah
Ah, ah, ah
Videoclip
Persoonlijk houd ik niet zo van coverbands, vooral omdat ik het altijd sta te vergelijken met het origineel (zegt meer over mij dan de band denk ik)
Het nummer Cum on feel the Noize vind ik een geweldig nummer, maar hoor het toch liever van Slade.