Zoon Ben bood de laatste jaren, lees ik op de site van de Eagles, in zijn rol als vertrouwenspersoon desgewenst mentale ondersteuning en begeleiding aan medewerkers en jeugdspelers van de club die daar behoefte aan hadden. ‘Desgewenst’ en ‘die daar behoefte aan hadden’. Dat je niet denkt dat hij zijn diensten ook aanbod zonder dat daar behoefte aan was, zoals psycholoog Annemieke Zijerveld van Almere dat wel bij Maurice Steijn van Ajax deed.
Ben is ook op de site van de Eagles ‘de zoon van’: “De zoon van Leo Halle, de voormalige doelman van Go-Ahead, wiens standbeeld pal naast het Home of Football-hek van De Adelaarshorst staat. Over Leo Halle verscheen zes jaar geleden de documentaire ‘Leo Halle, de leeuw van Deventer’, waarin Ben samen met zijn kleindochter een van de hoofdrollen vervult.”
Kalle Oranen
In plaats van die minuut stilte in Deventer was er in Almelo een minuut applaus. Voor Kalle Oranen. De oud verdediger was 77 jaar geworden en leek zijn overlijden wel uitkozen te hebben in de week van de derby van de Tukkerse teams waarvoor hij beiden uitkwam. In de jaren 70. De Enschedeërs gaan volgens week Oranen nog een keer weer herdenken. Als ze thuis spelen. Dan weer een minuut stilte.
Ik vroeg me af wat me het mooiste lijkt als nabestaande. Want de overledene heeft natuurlijk niks meer aan dat eerbetoon. Ik denk dat ik dan voor applaus zou kiezen. Dat is feestelijker, niet zo droevig, spreekt uit dat we van jouw nabestaande genoten hebben. Maar als ik ook iets anders mocht kiezen als nabestaande, had ik denk ik eerder gevraagd om een wedstrijd zonder aanstellerij en met een sportief publiek.
Er is helemaal geen respect
Voetballers zijn immers aanstellers. Die liggen om het minste of geringste op de grond te kermen en naaien elkaar een kaart aan, als het moet al direct na die minuut stilte. Publiek scheldt de scheids voor rot en de tegenstander natuurlijk ook. Hadden ze in Almelo net een minuut voor Oranen geklapt, noemden de Tukkers uit Enschede hun Tukkerse buren uit Almelo homo’s. “Het zijn de homo’s uit Almelo.” Ja, meer was het niet. Maar een homo te zijn is daar in Twente blijkbaar nog wel een dingetje, zodanig dat ze elkaar er mee uitschelden. Sneu eigenlijk wel. Een minuut applaus onwaardig ook. Ik denk dat Kalle Oranen zich er voor geschaamd zou hebben. Zijn nabestaanden zeker.
Net als dat Ben Halle vast liever niet gehad had dat de supporters vanaf de tribune van zijn vader in koor ‘Sparta is een hoer uit Rotterdam’ zongen. Daar had Halle ook gerust ongevraagd geestelijke ondersteuning mogen bieden.
Nulll – null
Eagles – Sparta werd overigens 0-0. Geen kaarten. Eerste helft geen extra tijd. Tweede helft twee minuten extra vanwege wat wissels. Grootste schrik was voor Bart Vriends die via de stadionspeaker hoorde dat hij gewisseld werd. Maar dat bleek niet zo te zijn.
