Stipt 10.00 uur treffen we elkaar om onze wekelijkse vlindertelroute te doen op de Velner op een aantal percelen van 3 boeren. Vanaf 1 april tot in oktober wanneer het weer het toelaat: droog en boven de 15 graden. De start is vanochtend nog fris en het is bewolkt. In ons eerste landje zien we dan ook nog geen vlinders vliegen.
Maar wacht eens even wat zijn dat daar voor pootafdrukken op het bospad? Te groot voor een hond denken we en gekscherend beweren we dat het toch ook geen wolf zal zijn geweest. Eens zien wat de Obsidentify app ervan maakt: 95% zeker een das! Nou, dat zou best wel eens kunnen want vorig jaar vertelde de boer ons al dat er in het bos achter het weiland een dassenburcht ligt. Hoe leuk is dan zo’n vondst!
In het volgende veld bloeien de roze en witte echte koekoeksbloemen uitbundig en hier zien we de eerste vlinders vandaag: landkaartjes, grote en kleine witjes, bonte zandoogjes en een bruine daguil (nachtvlinder). De temperatuur is opgelopen naar 17 graden en het wordt aangenamer voor zowel de vlinders als voor onszelf. Aangekomen bij ons volgende perceel merken we dat een zwanen echtpaar besloten heeft in het weiland vlak naast de wetering een nest te maken. Ze houden ons zo nauwlettend in de gaten dat we er niet langs durven gaan om daar vlinders te spotten en zo te zien vliegen er daar ook niet wat. Hoor, de koekoek roept! Langs een smal paadje omzoomd door een haag van wit fluitenkruid komen we bij het volgende landje. Kijk, daar staat een ree tussen de gele boterbloemen, de rode zuring en de hoge opgeschoten bloeiende grassen. Die heeft ons allang gespot en gaat er ven later met sierlijke sprongen vandoor richting bos.
We gaan lunchpauze houden op ons vaste stekkie: op het bruggetje over de wetering. Een lekker meegebracht bakkie koffie met een broodje. Kikkers kwaken, de koekoek roept, ganzen en eenden dobberen in het water, en de eerste libellen zoeven langs. Wat een rust, de lucht wordt steeds blauwer en de zon warmer. Dit heet genieten…
Met nog 2 adresjes te gaan stappen we weer op richting Westerholt. Op een ingezaaide akkerrand staan de margrieten en papavers al dik in de knop. Verder is er heel veel groen maar nog geen bloemen waar vlinders op af komen. Dus hier zijn we snel klaar met tellen: 0. Hetzelfde geldt voor ons laatste stuk. Maar hier ontdekken we twee meikevers in een innige omstrengeling. Hoe mooi was onze tocht weer vandaag!!!
