Zo mooi, die dansende weidebeekjuffers boven het water van de Regge. Ik zit op een dikke ronde stapsteen van de vistrap die in het water ligt en volg de capriolen van deze tere weidebeekjuffers. Het is een libellen soort die je kunt vinden bij helder stromend water en bij zonnig weer. Ze leven rondom water waar veel waterplanten zijn en waarbij de oevers deels begroeid zijn met overhangende planten.
Ik zie voornamelijk mannetjes met hun zwarte vlekken in de vleugeltoppen die, al jagend achter elkaar, vlak boven het water heen en weer schieten. Ze verdedigen hun plekje blijkbaar en ze doen dat fanatiek. Maar ze doen ook aan versierpogingen: baltsvluchten om een vrouwtje te imponeren. Ja, ja, stoere kamikaze piloten zijn het om een vrouwtje te verleiden tot paren.
Om me heen kijkend zoek ik dus die vrouwtjes waarom het te doen is. De vrouwtjes zijn doorschijnend groen en zitten boven in het riet. Vanaf een lange ranke rietstengel overzien ze al die drukdoenerige mannetjes daar beneden bij het water en kunnen op deze manier op hun gemak een keuze maken denk ik….
De heren landen telkens op een blad van een waterlelie of de stengel van het pijlkruid en houden vanaf deze uitkijkplekjes hun concurrenten in de gaten. Komen die te dichtbij dan worden er hele schijngevechten gehouden. Ze tonen dan elkaar de binnenkant van hun vleugels en vliegen al zigzaggend rond.
Wanneer een mannetje een vrouwtje wil lokken laat hij haar eerst de witte stip van zijn achterlijf zien en hoopt dat het vrouwtje hierop reageert….. Zo ja, dan wordt ze tijdens de baltsvlucht door het mannetje achtervolgd. Na de paring zet het vrouwtje haar eitjes onder water af op waterplanten door haar legbuis onder water te steken.
In de herfst komen de eieren uit en leeft de larve onder water tot na de winter. In strengere winters met vaak koud water kan het wel twee jaar duren. In het voorjaar kruipt de larve omhoog uit het water, vervelt en krijgt vleugels. Dan na een dag of tien herhaalt de hele cyclus zich van voortplanten.
Voorzichtig kom ik overeind want de steen begint pijnlijk in mijn knieën te drukken. Bovendien zweet ik behoorlijk zo in de volle zon. Even afkoelen in de schaduw van een grote eik, een slokje water drinken en genieten van deze mooie plek in Hankate.
