Nazomeren. En dat hebben we gedaan dit jaar, het is een warm afscheid van de zomer geworden of misschien moet ik het anders formuleren: de start van de meteorologische herfst (die begon op 1 september) is nog nooit eerder zo warm geweest!! Op 6 september is er in de Bilt 28,3 graden gemeten, een record dat echter op 10 september alweer gebroken is want toen werd er 28,5 graden gemeten! Nooit eerder was het zo warm in september sinds het begin van de weermetingen.…
Het was zweten geblazen en ik heb dan ook niet al te veel gedaan in de tuin, op regelmatig planten water geven na. Ook de vogeldrinkbakjes moesten steeds bijgevuld worden want veel vogeltjes namen daar graag en vaak een bad in. Soms zaten er wel 6 mussen tegelijk in te spetteren en te fladderen. Wanneer deze badgastjes dan vertrokken om in de beukenhaag veren te gaan poetsen zat de merel in de ribesstruik al te wachten op zijn beurt. Wespen kwamen tig keer per dag even water halen uit een schaal met drijfplantjes en zolang het daarbij bleef vond ik het prima. Het warme weer zorgde ook voor een explosie van vlinders. Vooral de floxen en de verbena’s lokten veel soorten zoals: de kolibrievlinder, verschillende witjes, atalanta’s, dagpauwogen en citroentjes. Ik zag ook bonte zandoogjes, boomblauwtjes en landkaartjes dartelen. Op de tuintafel achter in de tuin onder de hoge berk had ik een schaal met wat aangestoken vruchten gelegd (appel, nectarine en pruimen) waar bijen, wespen en vlinders al gauw op af kwamen. Verbaasd was ik toen ik ook ‘onze huis’ eekhoorns zag zitten met een appel en nectarine in hun voorpootjes. Zij lusten dat blijkbaar ook en smullen er dagelijks van!
Sommige planten en struiken hebben zelfs een tweede bloei laten zien zoals de witte regen, de magnolia, de rozen en floxen. Maar de meeste bloemen zijn nu, half september, toch zo’n beetje aan het eind van hun bloeiperiode gekomen. Veel uitgebloeide bloemen kunnen echter nog heel decoratief zijn vanwege mooie zaaddozen of fraaie bottels, pluizen of bessen. Ik heb van een pol rudbeckia (gele zonnehoed) de bloei cyclus en daarna de aftakeling eens gefotografeerd. Van dikke veelbelovende knop tot ontluikende bloem naar volle kleurrijke schoonheid en daarna de vergane glorie. Maar bij deze plant blijft dus de uitgebloeide bloem nog lang mooi doordat het grote donkerbruine hart fier op de steel staat en niet mis zou staan in een (droog) boeket…
We hebben de foto’s ook nog even in vogelsvlucht in volgorde gezet.
