Paddenstoelen spreken tot de verbeelding. Als ik bezig ben om ze te fotograferen overkomt me een bepaald gevoel. Ik probeer om dat voor mezelf een naam te geven. Sprookjesachtig is zo’n woord dat in me opkomt, maar ook geheimzinnig en mysterieus.
Ik lig op mijn knieën op de bosbodem, kijk rond en vraag me af waarom het voor mij sprookjesachtig aanvoelt, hoe komt dat dan. Het licht is zwakker dan in de zomer, diffuus, gesluierd, en schijnt bovendien nog gefilterd door de reeds verkleurende bladeren heen. Om me heen dwarrelen die gele, rode en bruin groene blaadjes zachtjes naar beneden op de bosgrond waar al zoveel afgevallen voorgangers zorgen voor een verende laag. De zon staat in deze maand al veel lager en werpt lange schaduwen. Het bos om me heen ruikt kruidig, vochtig en ook een beetje naar vergane planten. Het is stil, de natuur komt langzaam na een lange zomer tot rust en gaat hierna over naar de winterstand. Overal verschijnen nu spinnenwebben en zie ik de bewoners daarvan in hun ragdunne webben hangen, loerend naar argeloos langs vliegende en kruipende slachtoffers. Het is nog redelijk vroeg in de morgen en er hangen dauw- of mistdruppeltjes aan de spinnendraden, grassprieten en mossen en wanneer de zon er dan op valt schitteren ze me als diamantjes tegemoet.
Zet ik de macrolens erop dan wordt al wat klein is behoorlijk uitvergroot en lijkt het wel of ik in het filmdecor van een sprookjesbos verzeild ben geraakt. Een bloeiend mosje wordt een lantaarnpaal en een klein gewei zwammetje een nieuw soort boom. Daartussen staan dan allerlei paddenstoelen in een aparte lichtval als ludieke boswoningen ontworpen door een creatieve out of the box denkende architect. En weer sta ik versteld van de hoeveelheid en soorten zwammen en paddenstoelen die in korte tijd hier na wat regendagen zijn verschenen!
Moet je zien hoe die inktzwam daar alweer aan het aftakelen is: de hoed is verschrompeld en druipt zwarte inkt klodders op het mos. Onder de beukenbomen zie ik een paar groene giftige knolamanieten en aan afgewaaide takjes groeien van die mooie geplooide oor zwammetjes. Oef, daar sprong een kikker weg vlak voor mijn voeten! Zeker op zoek naar een overwinteringsplekje. Ik neem tenminste niet aan dat het een betoverde prins is die wacht op een zoen van een lieftallige prinses…
Om in de sprookjessfeer te blijven….
