Als je de afgelopen dagen nog niet in het bos geweest bent, dan is dat het eerste dat je nu moet gaan doen! Zoek een bos met bomen waarvan het blad flink verkleurt voordat het valt. Pak daar wat wandelpaden en krijg het gevoel dat de bodem licht geeft. Doen! Nu! Anders mis je de herfst! Wij hebben dat van de week ook ervaren toen we met Diny Heidenrijk op pad waren. Maar natuurlijk zag het geoefende oog van Diny weer veel meer dan wij.
Door Diny Heidenrijk
Rood, geel, oranje, bruin, vlammende kleuren om me heen, de herfst kleurt als het palet van een uitbundige schilder. Ik wandel in het beukenbos en schiet het ene na het andere kleurrijke plaatje. Oei, wel oppassen waar ik mijn voeten zet want werkelijk overal staan paddenstoelen momenteel.
Toen ik daarnet de fiets achter het hek wilde zetten bij de ingang van dit bosperceel viel mijn oog op een aparte rups die boven over dat houten hek wandelde. Een beige achtig diertje met lange haren en wat oranje stekels op zijn rug waar ook nog een zwarte lengte streep over heen liep. Bij welke vlinder zou die horen? Foto’s van maken en thuis googelen dus maar.
Het heeft de afgelopen tijd geregeld geregend en er staan flinke plassen. Maar met de waterdichte bergschoenen aan dapper ik overal doorheen. Langs het modderige pad liggen hele stapels gezaagde boomstammen. Kijk daar op die ene dennenstam groeien grote oranje gele honingzwammen. En daar van die bijna doorzichtige porseleinzwammen. Mooi makkelijk bijna op ooghoogte, zodat ik zelfs staande kan fotograferen. Kunnen vuilniszak en regenbroek nog even in de fototas blijven; dat zijn namelijk spullen die in deze tijd standaard meegaan.
Als ik me omdraai zie ik een bijzonder tafereeltje een klein eindje verder. Op het pad ligt een grote plas water en langs de kant daarvan liggen wat keien waar een koolmeesje op zit. Het vogeltje hipt van de ene naar de andere steen en buigt zich dan voorover. In die waterplas wordt het beestje in het kleurrijke decor weerspiegeld. Oh, ik doe in stilte een schietgebedje: blijf even zitten want dan kan ik dat vastleggen…. Ik zak door de knieën, heb geen tijd om de regenbroek aan te doen of de vuilniszak te pakken. Dan maar een natte modderige broek. Ik heb echter wel prachtige foto’s! Als het koolmeesje wat water heeft gedronken en daarna opvliegt loop ik blij verder. Wanneer even later het roffelende geluid van een specht weerklinkt betrap ik mezelf erop dat ik hardop tegen hem zeg: “Wat een mazzel, dat ik dat nou net heb gezien!”
Ja wat je al niet tegen kunt komen in de natuur! En dat in de natuur zo dichtbij.
En die rups? Die blijkt het kind van de meriansborstel te zijn, een nachtvlinder soort.
