Te-piet te-piet tepietepiet… “Hoor je dat?” zegt Diny Heidenrijk als we ons wekelijkse uitstapje maken op zoek naar gewone dingen die de natuur zo bijzonder maken. Diny heeft altijd een camera bij zich. Dat schiet niet per definitie altijd echt op, maar dat is ook de bedoeling helemaal niet. Vanwege die camera zie je zoveel meer om je heen. “Scholeksters zijn dat!”
Door Diny Heidenrijk
“Ze vliegen sinds twee weken weer over onze tuin met hun schelle geluid en scheren over de vijvers: scholeksters. Ze zijn terug en ja hoor, de lente kan beginnen! Elk voorjaar zijn er wel een paar in het Raalter Drostenkamppark. Prachtige zwart witte vogels met een lange knalrode snavel en hoog op de poten.
Als ik ze hoor denk ik altijd terug aan vakantie op Ameland. Daar waren ze heel veel te vinden en de eilanders noemen ze daar bonte piet. Eigenlijk horen ze veel meer thuis in het waddengebied en in drassige weilanden waar ze hun voedsel zoeken dan hier in het binnenland. Maar je komt ze hier en in de stad tegenwoordig steeds vaker tegen. Ze broeden zelfs op platte daken, hoge gasten zogezegd! Misschien is dat wel een veilige broedplek maar als de jongen eenmaal uit het ei zijn gekropen gaan ze meteen op pad (nestvlieders) om hun ouders te volgen bij het eten zoeken. Alleen kunnen ze dan nog niet zelf vliegen en zo bestaat de kans dat ze van het dak naar beneden vallen als er geen opstaande rand is….. of komen ze in een afvoerpijp terecht. Bovendien kunnen de jongen uitdrogen op zo’n plat dak. Er is daarom een project gestart ‘vogelvriendelijk bouwen’ met tips om een plat dak te verbeteren.
Als we deze week een eindje gaan fietsen komen we langs de zandwinningsplas aan de Hogebroeksweg. Ik zie daar in een weiland waar plassen op staan veel vogels zitten en er zo nu en dan wat opvliegen. Bovendien klinkt dat te-piet te-piet geluid overal om ons heen. Voorzichtig en met een boog om het weiland heen over een smal paadje kom ik dichterbij. Ik houd me verstopt achter struiken en een bomenrij en kijk steeds tussen de nog kale takken door. Wauw, wat mooi: een hele grote groep grutto’s loopt daar te foerageren: met hun lange snavels prikken ze in de drassige bodem van het weiland. Die zijn terug uit het zuiden en moeten eerst even op krachten komen voordat ze beginnen aan hun broedseizoen. Dan vormen ze stelletjes, verspreiden zich en kan er genesteld worden. Een eindje daarnaast dribbelen een heleboel scholeksters. Druk bezig met het zoeken naar wormen en emelten. Als ik wat foto’s heb gemaakt ga ik onopgemerkt dezelfde weg terug, vooral niet storen, we zijn blij met hun aanwezigheid!