We zijn blij met onze groene tuin: hoge bomen, dichte beuken- en laurierhaag en veel struiken. Overal hebben we nestkastjes opgehangen en elk voorjaar is het weer afwachten welke ‘onderhuurders’ we krijgen. Al snel waren er nieuwsgierige pimpelmezen die aan kastbezichtiging deden bij de kastjes die we aan het huis hebben hangen. Maar na een paar weken constateerden we dat het dit jaar daar toch niet wat was geworden ondanks dat we een paar pimpels met van allerlei strootjes hebben zien slepen..?? Misschien was de verkering uit gegaan of hadden ze een nog betere plek gevonden…
Toen het mooier weer werd en we op het terras konden zitten kwamen we er dus achter dat een merelpaar bovenop een mezenkast aan de pergola hun nest aan het bouwen was. En waar we bang voor waren: rakelings gevlieg over onze hoofden, gebeurde dan ook prompt. Snavels vol takjes wil dan nog wel en daarna werd het een poosje rustiger want mevrouw merel was aan het broeden. Maar toen de eieren eenmaal succesvol waren uitgekomen werd het een ander verhaal. Pa en moe vlogen af en aan met snavels vol kronkelende dikke pieren. En natuurlijk weer rakelings over onze hoofden of tussen ons door met zoevende vleugels die onze haren deden wapperen.
We hebben maar een andere plek opgezocht op het terras weg uit de vliegroute. Stoelen en tafeltje verzet en zo hadden we meteen een mooi gezicht op de bewuste nestkast met die aparte bovenverdieping. Na verloop van een week werden de wijd open snavels van de snel groeiende jongen zichtbaar boven de rand van het nest uit. De oudervogels hadden het er maar druk mee, ze vlogen dagelijks totdat de schemer al was ingevallen onvermoeibaar door! Voorzichtig heb ik ze een paar keer gefotografeerd van een afstandje op de trap met de telelens toen hun ouders even weg waren. De laatste keer waren ze zo groot dat ze bijna niet meer in het nest pasten. De pluizige half kale jonkies begonnen er steeds meer als een merel uit te zien en ze kregen al veren. Wat gaat dat bij vogels toch snel! Twee dagen later was het nest leeg en de vogels gevlogen.
Wij konden ons eigen terrasplekje weer innemen en dat was fijn omdat we inmiddels in de vliegroute zaten van een koolmezenpaar dat een onderkomen had gevonden in een nestkast aan het schuurtje….
Wonen op dit adres betekent gewoon rekening houden met alle bewoners en dan is het gezellig samenwonen!
