We lopen door het Luttenberger ven. Het knispert onder onze voeten want oh, oh, oh, wat is het er droog… het gras op het looppad oogt geel, bruin, hard en breekt bijna af waar je loopt. We zijn op zoek naar de zilveren maan, een prachtige vlinder die nogal zeldzaam is maar in dit kleine bijzondere natuurgebiedje wel voorkomt.
Vorig jaar maakte ik hier meerdere foto’s en vandaag gaan we eens kijken of we ons archief kunnen aanvullen met nieuwe opnames. Want: de mooiste foto moet ik nog maken. Als we zo’n vijftig meter verder zijn weten we het eigenlijk al wel: het is te rustig, er is geen vlinder te zien zo op het eerste gezicht. Gelukkig zijn er weer banen gemaaid zodat we via meerdere kanten langs de velden kunnen lopen speuren. Kijk eens er groeien al wel veel gentianen! Die blauwe klokjesbloem blijft fotogeniek en natuurlijk ga ik daar voor op de knieën. Even zoeken naar piepkleine witte puntjes op de bloem want dat zou erop duiden dat het gentiaanblauwtje eitjes heeft gelegd. Maar nee, niets te vinden. Wellicht is het daar nog net te vroeg voor. Ik zie die kleine vlindertjes ook nog niet vliegen.
Alle kruiden staan er dit jaar maar zielig en schraal bij. Ze snakken naar water denk ik. Zie daar de uitgebloeide bruin verkleurde en al half verschrompelde orchideeën, hun bloeitijd is dit jaar erg kort geweest door het warme droge weer.
Dan de blauwe knoop, ook al zo’n plant die graag op vochtige grond groeit, die zie ik wel overal om me heen, de meeste nog dik in de knop. Ik hoop alleen maar dat ze tot bloeien komen met dit aanhoudende droge warme weer… Het is tevens een favoriet van een aantal vlindersoorten waaronder de zilveren maan. De blauwe knoop is een oud geneeskruid en een zogenaamde afweerplant. Het kruid zou hekserij afweren. Er is ook een oude sage die verhaalt over de duivel die zo woedend werd over de geneeskrachtige eigenschappen van de plant dat hij een stuk van de wortelstok afbeet zodat die een aparte vorm kreeg. Maar helaas ook op de blauwe knoop ontdekken we geen zilveren manen en ook niet tussen de iele pollen veldrus. Het enige vlindertje dat we hier moederziel alleen rond zien fladderen is een bruin oranje hooibeestje.
Misschien moeten we binnenkort een keer terugkomen maar dan moeten we eerst een regendans doen om de weergoden gunstig te stemmen….
