Brr, het is best fris want het heeft vannacht gevroren. Maar warm ingepakt in mijn dikke winterjas en met mijn ‘jatjes’ aan is het toch lekker om even op pad te gaan. Jatjes, zo noem ik mijn vingerloze handschoenen die ik aan doe bij het fotograferen bij koud weer. Zo houd ik langer warme handen maar kan ik toch de knopjes op de camera bedienen.
Ik fiets door Raalte Noord richting Luttenberg langs de grote lindeboom die ik jarenlang heb gefotografeerd. Hij staat er nog steeds ook al is zijn silhouet nu wazig in de nevel. Toch even een foto maken, deze solitaire karakteristieke boom midden in het weiland levert een bijzonder plaatje op zo in deze mist. Ik moet wel opschieten echter, want het wordt al lichter omdat de zon er heel langzaam ‘dreigt’ door te komen.
De overgang van herfst naar winter kan hele mooie plaatjes opleveren. Gisteren voorspelde de weerman voor overdag nog redelijke temperaturen maar waarschuwde voor flinke afkoeling in de nacht. Omdat er daarnaast weinig tot geen wind zou zijn was er grote kans op mist. En ja die voorspelling is inderdaad uitgekomen zag ik bij het opstaan. Buiten oogt alles wit van de aangevroren mistdruppeltjes, rijp genaamd. En ja dan moet je niet te lang wachten maar op pad gaan (rondje fietsen) en foto’s maken van een opeens winters aandoend landschap.
De lindeboom, die ikzelf in gedachten altijd parasolboom noem (naar zijn vorm), staat erop. Nou, ondanks de jatjes komt de kou wel aan hoor, mijn vingers zijn al aardig verstijfd. Ik blaas mijn warme adem erop.
Een wandelaar komt langs met z’n viervoeter.“Tja, het is wel even weer wennen aan de vrieskou nietwaar?”
“Ja”, zeg ik, “maar het levert prachtige plaatjes op dus mij hoor je niet klagen. En alles beter dan het grauwe sombere vochtige weer van afgelopen dagen!”
Terwijl man en herdershond door wandelen en verderop verdwijnen in de mist fiets ik verder. Wanneer ik langs het kanaal rijd is het een mooi gezicht: de gele rietkragen steken fel af tegen de nog wit uitgeslagen oevers. Langs de kant en tussen de rietstengels zie ik dunne vliesjes van net bevroren water. Maar dit zal niet van lange duur zijn want de zon die er steeds beter doorkomt neemt de natuur zijn witte uiterlijk al weer af en zal het vliesdunne ijslaagje snel doen smelten. Voor mij tijd om naar huis te gaan met gevoelloze vingers maar met de eerste winterse plaatjes!
