Door Diny Heidenrijk
Paraplu of parasol, regen of zon. Liggend op mijn buik in het gras langs een smal binnen weggetje ergens op Raalte Noord bedenk ik dat ik bijna zou kunnen schuilen onder deze reuzen paddenstoel wanneer het zou regenen of om te voorkomen dat ik zou verbranden onder een felle zon.
Het is de grote parasolzwam. Ik denk dat die bij ons de grootste zwammen soort is op een steel. Er staan er hier meerdere bij elkaar in verschillende groeifasen, van dikke wit met bruin gespikkelde bollen vlak boven de grond, lange stelen met een forse knop (lijken wel trommelstokken!), tot parasols met hoeden van meer dan 30 cm in doorsnee! Zo’n grote paddenstoel valt echt op en prikkelt de fantasie. Je zou haast geloven dat er toch iets van waarheid zou kunnen zitten in de verhalen over kaboutertjes en elfen…
Je zou hem zelfs kunnen eten las ik naderhand op internet: de hoed moet je dan bereiden als een schnitzel. Of wat dacht je van bijvoorbeeld parasolzwambeignets of een paddenstoelenstoofpotje? Of lijkt je een parasolzwamburger wat…?
Nou ja zeg, dat is toch eigenlijk jammer en bovendien zitten onder de hoed de sporen (piepkleine zaadjes) die ervoor zorgen dat de soort zich verspreidt. Ik houd het dus bij fotograferen en laat ze mooi staan. Als ik paddo’s wil eten dan koop ik die wel in de winkel. Och kijk daar, naast die ene parasolzwam staat een heel klein teer paddenstoeltje op een lang dun steeltje, dat is een mycena. Wat een verschil zo’n ieniemienie naast die reus!
De herfst komt nu echt op gang en ik verheug me er op om weer allerlei soorten zwammen en paddenstoelen te gaan ontdekken. Nederland kent namelijk wel 5000 soorten! Ze hebben allerlei vormen en kleuren en vaak tot de verbeelding sprekende namen zoals: duivelsbroodrussula, heksenboter, rodekoolzwam, gekraagde aardster, inktviszwam, pruikenzwam, judas oor en blauwplaatstaalsteeltje. Wat een naam, je breekt je tong er bijna over…
Het wordt nu ook weer tijd om de regenbroek en een plastic vuilniszak in de fietstas te stoppen want paddenstoelen fotograferen betekent op mijn knieën zitten of languit liggen in het vaak natte gras of op het mos en rottende bladeren in het bos. Kruidige herfstgeuren in de neus, ritselende vallende blaadjes; soms een doffe plof van een vallende eikel of kastanje om me heen in een verder stil herfstbos, dat is de herfst!
