We gaan vandaag op pad met iemand van agrarisch natuur- en landschapsbeheer in de Hoenwaard aan de overkant van de IJssel. Hiervoor zijn we bij Wijhe met de pont de rivier over gestoken. Als we ter plekke de auto hebben geparkeerd lopen we met de rivier in de rug het grasland in.
Met zo’n gids kom je op plekken waar je anders niet mag komen en bovendien vertelt hij allerlei interessante dingen over het gebied waar we lopen. Het terrein is wat glooiend en daarom zie je van afstand niet dat er laagtes zijn waar plas-dras stukken voorkomen en een kolk. Ideale plaatsen voor weidevogels. De kieviten buitelen dan ook boven ons in de lucht en we horen de roep van tureluurtjes.
Als we in de buurt van een lage wal met meidoornhaag lopen zegt onze begeleider dat we vanaf nu stil moeten zijn want hij heeft hier achter de wal meerdere keren reeën aan getroffen. Voorzichtig gaan we verder en kijken even laten vol verwachting tussen de meidoorntakken door. Ja hoor, daar staan meerdere reeën bij elkaar, zowel bokken als reegeitjes. Een prachtig gezicht! Maar helaas, wij zijn ook betrapt en de roedel gaat er met sierlijke sprongen vandoor. Een heel eind verderop blijven ze staan en beginnen daar te grazen. Ze houden ons echter wel in de gaten.
Bij de kolk aangekomen komen er met veel gefladder watersnippen omhoog die een eindje verder weer op het water landen en daar na enige tijd verdwijnen tussen het riet. Aan de overkant van de plas zien we wulpen dribbelen en pikken in de drassige grond, op zoek naar insecten en wormen. Terwijl we zo staan te genieten komen er een paar ooievaars over richting IJssel. Het is met recht een vogelparadijsje hier. Dan zie ik in mijn linkerooghoek iets bewegen in een rietkraag bij de kolk. Wanneer ik door de telelens van mijn camera tuur zie ik warempel de reeën weer die bijna onzichtbaar met een omtrekkende beweging ons aan het passeren zijn. Wat een prima schutkleur hebben ze zo in dat riet. Ze staan soms even stil en ik zie ze dan naar ons kijken, waarna ze weer door lopen. Wij bewegen ons niet en volgen de dieren totdat ze helemaal aan de andere kant verdwijnen achter wat wilgenstruiken.
Als we later terug lopen richting auto en achterom kijken staan de reeën weer bij de lage wal met meidoornhaag. Alsof ze duidelijk willen maken: dit is onze stek!
