We troffen Diny Heidenrijk deze week aan in een slechte bui. Vreemd, want we keken naar de border en daar stonden toch echt heel mooie bloemen te bloeien. “Slijmerds, dat zijn het”, zei Diny. En ze wees op de dahliaplant. Uiteindelijk leverde dat een prachtige foto op.
Door Diny Heidenrijk
Grrr, ik baal! Moet je die dahliaplanten nu eens zien. De vele bloemen van de pompoen- en sterdahlia’s staan prachtig in de border. Maar van de groene bladeren blijft niet veel over. Van sommige blaadjes zie ik alleen nog het nervenskelet. De slakken lusten er wel pap van zogezegd… En ze hebben ook al de petunia’s opgegeten uit de bloembakken. De soorten hosta’s (bladplanten) die we ooit hadden staan op de schaduwplekken in de tuin hebben bijna allemaal het loodje gelegd na het regelmatige bezoek van deze weekdieren.
Als het geregend heeft loop ik speurend een rondje door de tuin om die vraatzuchtige slijmerds te verzamelen en daarna breng ik ze naar de bosjes in het park, hopend dat vogels en egels mijn gulle gift kunnen waarderen. Dan hebben ze tenminste ook nog nut.
Ik heb meerdere soorten van die slijmballen in de tuin zoals zwarte en bruine naaktslakken. Er zijn ook huisjesslakken en daar zijn van die heel grote bij, wijngaardslakken zogenaamd. In Frankrijk noemen ze die escargots. Die staan daar zelfs op het menu. Ikzelf moet er niet aan denken eerlijk gezegd om zoiets op mijn bord te hebben, laat staan op te eten!
Jaren geleden brachten we menige zomervakantie in de Alpen door in een chalet op een boerenerf. De eigenaar woonde met zijn gezin in de naastgelegen boerderij en was dol op die escargots. Toen wij eens na een regenachtige dag tijdens een bergwandeling bij een riviertje kwamen zag ik daar langs de oever veel van die grote slakken. Om boer Henry een plezier te doen hebben we er een aantal verzameld en meegenomen. “Ah, c’est bon” was zijn reactie maar zijn vrouw bleek er minder van gecharmeerd: het bleek namelijk nogal veel werk (o.a. drie keer koken in telkens schoon zout water) om die beestjes klaar te maken. Maar voor Henry was het de volgende dag ‘Bon appétit!’.
Jammer dat we hier niet zo’n fijnproever van een buurman hebben! Want een slak kan wel 600 eitjes, dus nakomelingen per jaar hebben!!! En daar hebben ze niet eens een andere slak bij nodig want ze zijn tweeslachtig…