“Mooi weer dus een rondje fietsen” stelde Diny Heidenrijk vorige week voor. We gaan dan altijd graag me, want Diny heeft haar fototoestel altijd als extra oog mee en dan zie je vanzelf meer om je heen. Zoveel mogelijk over binnenweggetjes koersen we richting Broekland en vandaar richting Wijhe.
Door Diny Heidenrijk
Moet je zien hoe mooi de slootranden begroeid zijn met allerlei inheemse planten: gele lissen, rode zuring en witte margrieten. En kijk, daar zwemmen twee waterhoentjes met vijf kleine bizar uitziende jonkies rond. Ik vind ze mooi van lelijkheid met hun draderige oranje rode pluizige kopjes. Ze zwemmen constant achter hun ouders aan die hen stukjes waterplanten in de wijd geopende snaveltjes stoppen Zelf proberen ze ook wat te vangen zoals een langs vliegend insect.
Daar ziet een weiland helemaal geel van de boterbloemen. We hebben warempel weer een nieuw weggetje ontdekt en komen uit in Den Nul onderaan de IJsseldijk. We houden richting Olst aan en zien al van verre de Bökkers Mölle (uit 1895), genoemd naar de familie die heel lang deze molen in eigendom had. Het is een nog werkende stellingmolen waar dagelijks graan wordt gemaald.
We fietsen door Olst heen en komen in een wijk in aanbouw. Oh, wat mooi: opeens staan we voor velden vol met duizenden klaprozen. Tussen de rode klaprozen staan o.a. witte margrieten en kamille, blauwe korenbloemen, gele ganzenbloemen, lila slangenkruid, roze bolderik en wikke. Van een wijkbewoner horen we dat deze velden tot vorig jaar maislanden waren. Omdat er huizen gebouwd gaan worden ligt het nu braak en wat er is opgekomen dit voorjaar is puur natuur vertelt hij. Spontaan opgekomen of ingezaaid het is een kleurrijk gezicht al die inheemse akkerbloemen. We staan te genieten en natuurlijk maak ik daar foto’s van. Wat hebben we toch een prachtige natuur. Eigenlijk jammer dat het er hier waarschijnlijk volgend jaar heel anders uit zal zien…
Midden tussen de klaprozen is een vrouw een paar kinderen op de foto aan het zetten. Mooi plaatje. Een ‘honden uit later’ zegt dat hij er elke dag meerdere keren langs komt. De klaprozen zitten ‘s morgens nog dicht, maar staan ‘s middags wijd open en dan ogen de velden nog veel roder. In de namiddag sluiten de bloemen weer. Er komen veel mensen kijken en fotograferen vertelt hij. Ik denk aan de klaproos schilderijen die Monet in de velden in Zuid Frankrijk maakte. Wij hebben ze gewoon hier! En de hommels en bijen zijn er heel druk mee.
