Droog, droog, droog, zo ogen de bermen langs het fietspad. Waar ik in het voorjaar nog zo van genoten heb, al die bloeiende wegkanten, zo triest zien ze er als bruin gele stroken nu uit… Begin juni lag ik nog geregeld op mijn knieën tussen de kleurrijke kruiden om dikkopjes te fotograferen, kleine oranje/bruine vlindertjes en die mooie icarus blauwtjes. Maar nu zie ik in het voorbijgaan eigenlijk alleen nog her en der een koolwitje fladderen.
De natuur snakt naar water en ik eerlijk gezegd ook wel zo langzamerhand want het is weer warm vandaag. Even afstappen dan maar hier op het fietspad langs de IJssel en een slokje drinken. De rivier heeft zich teruggetrokken tot een smal lint en het water is pas ver weg vanaf de dijk te zien. De pont vaart nog wel maar je moet vanaf de boot behoorlijk schuin omhoog de veerstoep op terwijl je er flink knijpend in de remmen op kwam. Er mogen alleen nog lichtgewichten mee, geen zwaar autoverkeer meer.
In de uiterwaarden lopen paarden die zo te zien moeite hebben om nog wat te eten te vinden. Ach die stoere IJsel knollen hebben misschien al vaak hetzelfde foerageer rondje gemaakt en het gras is onderhand kort afgegraasd. Met die droogte groeit het helaas ook voor geen meter meer aan… Hun staarten zwiepen met regelmaat over hun achtereind om vliegen en insecten weg te houden. En met hun hoofd maken ze zwaaiende bewegingen richting de flanken. Ik gunt ze eigenlijk een grote vliegenmepper.
Hier en daar staat een armetierig geel bloemetje tussen massa’s bruine staken die in het voorjaar nog groene sappige pollen waren. Toen waren de uiterwaarden golvende velden vol prachtige IJsselflora.
We fietsen ook even via Herxen want we hoorden dat daar al een paar weken een slangenarend rondvliegt. In de lucht zien we wel twee grote roofvogels rondcirkelen maar dat lijken buizerds. Ook mooi hoor om te volgen in hun vlucht! De herfst begint dit jaar vast vroeg want onder onze fietsbanden knisperen afgevallen bladeren van de wilgen en elzen langs de weg. En daar, moet je kijken hoeveel eikels er al zijn gevallen. Tussen vergelende weilanden zien we nu al gemaaide mais- en koolzaadvelden en de eerste aardappels zijn inmiddels ook geoogst! Er staan alleen nog geel bruine stoppels en er liggen wat achtergebleven piepers. Als ik thuis mijn foto’s bekijk naderhand bedenk ik me dat het eerder sepia- dan kleurenopnames zijn…
