‘Attentie, nog 5 minuten tot de start!”. Ik sta op een sportpark in Nijverdal waar zo meteen 180 sporters zullen beginnen aan de Sans Goldrush Survivalrun. “Nog 5 seconden..4..3..2..1 en go”! 90 teams starten juichend met het eerste onderdeel: een rondje hardlopen over de wal rondom de atletiekbaan.
(Lees verder onder afbeelding)
Daarna zal de groep uiteen waaieren want er zullen tussen 10.00uur en 18.00 uur zoveel mogelijk hindernissen genomen moeten worden die punten gaan opleveren mits de opdrachten goed worden uitgevoerd. De duo’s mogen zelf bepalen in welke volgorde en welke opdrachten ze gaan doen en tijd speelt een grote rol. De moeilijkheidsgraad van de opdrachten bepaalt het aantal te behalen punten. Vooraf weten de deelnemers niet wat ze tegen gaan komen.
Rondom de atletiek baan staan diverse hindernissen, bouwwerken van palen, touwen, balken, touwladders, klimnetten en autobanden. Al snel klimmen de eerste koppels omhoog en ik hoor de vrijwilligers die bij een hindernis staan de opdracht geven: “Klimop, tarzanzwaai, apenhang, klimaf, onder balk door, klimnet omhoog, tarzanzwaai en doek aantikken, alles zonder de grond aanraken. Je hebt 3 pogingen”. Wanneer beide teamgenoten het gehaald hebben scoren ze een punt.
(Lees verder onder afbeeldingen)
Aan de andere kant van het veld liggen boomstammen in zaagbokken. Daar is de opdracht: zaag een rechte dunne schijf van de boomstam, loop naar het net met de discuswerpring. Komt de schijf over een lijn dan levert dat weer een punt op.
(Lees verder onder afbeeldingen)
Overal staan mountainbike fietsen klaar, sommigen geprepareerd met bananen en ‘snelle Jelle koek’ die met tape om de stang vastgeplakt zitten. Maar voordat de teams kunnen starten aan de 35 km lange fietstocht met opdrachten onderweg zoals boogschieten en apenhang (onderste boven hangend aan touwen) over het water van de Regge, moeten ze eerst de route zien te uit te stippelen m.b.v. gps coördinaten.
Overal liggen koppels op de grond gebogen over een landkaart. Na verloop van tijd wordt het hier op het atletiekveld rustiger en ga ik proberen de teams weer op te zoeken onderweg tijdens de fietstocht bij Schuilenberg aan de Regge. Hier kunnen ze kanovaren, steppen, en wederom een klimopdracht vervullen om punten te scoren.
(Lees verder onder afbeelding)
Het is een uitgelezen dag voor dit sportevenement: na een frisse start op het wit berijpte gras schijnt een lekker zonnetje aan een strakblauwe lucht. Je ziet de sporters aan het werk, soms buffelen maar met veel plezier. Sommigen zijn bloedfanatiek terwijl bij anderen het samen bezig zijn in de buitenlucht met bewegen voorop staat.
Het is een tak van sport waarin samenwerking, uithoudings- en doorzettingsvermogen belangrijk zijn. Dit alles werd mogelijk met de inzet van vele vrijwilligers die ik tegenkwam bij elk onderdeel.
In de namiddag houd ik het voor gezien en neem mijn eigen laatste ‘hindernis’, een eindje lopen, om weer bij de auto uit te komen.
