Sinterklaas is aangekomen in ons land en we kunnen weer zingen: ‘Zie de maan schijnt door de bomen’. Inderdaad kan het maantje nu makkelijk door de takken heen schijnen want de laatste twee weken is het hard gegaan met het vallen van de bladeren.
Maar wat waren ze vlak voor het vallen mooi! Prachtige warme rode, oranje en geel vlammende tinten tussen het bruin en groen in de bossen. Herfst, dus ook kortere dagen, langere nachten. Een afnemende zon, of zeg je zoiets alleen bij de maan? De grote gele bol staat steeds lager aan de hemel en dan krijg je van dat zachte strijklicht. Soms blijft het de hele dag zelfs wat donker omdat de zon het laat afweten en moeten in huis al snel de lampen aan.
Maar loop je buiten dan kan dat op zulke dagen een heel apart effect hebben en een mystiek sfeertje geven.
In de bossen van landgoed Het Relaer en rondom Sion was het heerlijk wandelen deze dagen. Zwakke schuin vallende zonnestralen, gefilterd door de goudgele en bruine afstervende varens zodat het donkere bos op de achtergrond voor mijn gevoel een beetje geheimzinnig oogt. Spinnendraden glinsteren in het zonlicht tussen de verschrompelende blaadjes van de adelaarsvarens. Zachtjes ritselen de al afgevallen blaadjes onder mijn schoenen en ik zie een kevertje lopen langs de stengel van een pol pijpenstrootjes. Overal om me heen dwarrelen gekleurde blaadjes naar beneden en bedekken de bosbodem met een dikke laag. Hoe mooi is een beukenbos in de herfst toch! Er liggen veel beukennootjes onder de bomen en ik denk dat de kepen, onze gevederde wintergasten uit het noorden hier wel van zullen smullen. Ze zijn weer gesignaleerd net als de kramsvogels en koperwieken maar die komen op bessen af en zijn meer te vinden langs de rand van het bos waar bes dragende struiken groeien.
Er heerst een soort stilte in de bossen, de natuur maakt zich op voor de winterslaap en komt langzamerhand tot rust. Veel vogels zijn vertrokken naar het warme zuiden en de overblijvers besteden hun energie zo zuinig mogelijk aan voedsel zoeken en warm blijven als het kouder wordt. Ik geniet nog even van die warme herfsttinten om me heen en de kruidige geur van natte bladeren en afstervend groen. Maar hé, wat zie ik daar, opeens valt mijn oog op een plekje tussen de bomen en warempel daar spot ik toch zomaar een paar reeën! Ze vallen bijna niet op zo tussen de donkere boomstammetjes.
Ik kan nog snel een foto schieten en weg zijn ze… Maar ik heb een bewijsplaatje!
