Slof, slof, slof, knisper, knisper, knisper. Heerlijk, ik slof letterlijk met mijn schoenen door de dikke laag grote eikenbladeren die hier op de grond ligt. Gele en rode bladeren van de forse eiken met kolossale kruinen die langs het bochtige en hobbelige wandelpad staan op de Noetselerberg. Het pad voert ons eerst door het bos en daarna over heidevelden. De pijpenstrootjes doen het hier bijzonder goed zo te zien, maar dat is eigenlijk niet zo’n best teken… Dit gras verdraagt de stikstof prima, gedijt dus goed en overwoekert de hei steeds meer. Evenals al die opgeschoten jonge berkjes. Als die blijven staan kun je over een aantal jaren hier geen hei meer vinden maar een bos…
In de herfst kleurt de natuur zo mooi warm vooral nu de zon schijnt. Kijk hoe de krentenstruiken pronken met hun rode blaadjes en ook de lage vossenbessenstruikjes vallen in hun herfstkleuren meteen op, wie bloost het hardst…. Het pad loopt langzaam omhoog en we krijgen zo een prachtig uitzicht over de Noetselerberg. Een panorama waar ik mijn fototoestel voor pak! Als ik de foto terugkijk op mijn scherm lijkt het wel een schilderij gemaakt door een oude meester. Dat komt doordat er net een wolkenveld overdrijft en dat zorgt voor een wat wazige omfloerste zon. Zo ontstaat er even een aparte sfeer van vervlogen tijden.
Veel mensen zijn door het mooie weer naar buiten gelokt en we wandelen hier zeker niet alleen. Er komen zelfs een paar rijtuigjes langs getrokken door een paard en geregeld klinkt er een fietsbel wanneer het even drukker wordt op het fietspad dat hier ook loopt.
Het is wel uitkijken geblazen op deze route, niet alleen voor andere recreanten maar er kronkelen veel dikke wortels over het pad en er lopen geultjes, uitgesleten door het regenwater dat altijd zijn weg naar het laagste punt zoekt. Her en der liggen er ook keien die soms omhoog steken uit de aarde. Ooit meegevoerd in de IJstijd en wie weet hoe oud ze wel niet zijn.
Zie toch eens hoe die berken er uit knallen, fel gele blaadjes tegen de nu weer hel blauwe lucht. En daar staan een paar grote rode vliegenzwammen. Het pad loopt nu weer naar beneden en we komen via de andere kant terug in het bos. Hier zien we nog meer paddenstoelen en tegen de stam van een dode eik groeit een reuzenzwam. Wij lopen terug naar de auto en gaan op huis aan. Het was weer een fijne herfstwandeling!
