Fijne druppeltjes op mijn gezicht en weinig zicht, ik loop door een grijze wereld want het is behoorlijk mistig vanmorgen. Het voelt kil en klam aan hier in het Drostenkamp park. Het hoort bij de herfst zo’n mistige dampige start van een dag waarop heel misschien straks de zon nog door gaat komen als ik de weerman mag geloven…
Het is een kleine wereld en de geluiden komen gedempt op me af. Zo op het eerste gezicht ben ik alleen maar dan zie ik opeens de meeuwen op het bruggetje en de hekjes langs het water. Ik hoor wat gesnater vanaf het grauwe mistige water van de vijver komen maar zie door de nevel niet waar en welke kwakers zich precies bevinden.
(lees verder onder afbeeldingen)
Er komt een scholier langs fietsen op weg naar het Carmel College en ik hoor dat er nog meer in aantocht zijn. Een eindje verder komt me een wandelaar tegemoet die z’n hond aan het uitlaten is. Het beestje loopt te snuffelen en beurt geregeld z’n poot even op bij alle bomen die hij tegenkomt.
“Weer wennen, die herfst nietwaar?” zegt de man. Ik beaam dat als we elkaar passeren: “Ja, maar de herfst is toch ook wel een mooi jaargetijde”. “Zeker als de zon zich straks toch nog laat zien”, antwoordt de man en we vervolgen beiden onze weg. Na een aantal passen zijn we niet meer zichtbaar voor elkaar en zijn we verdwenen in en opgeslokt door de mist.
Kijk eens wat een kunstwerk daar hangt aan een tak van een eikenboom. Een prachtig spinnenweb vol waterdruppeltjes waar een nijvere spin druk mee is geweest. Een eindje verder zie ik weer een web waar de maakster in het midden de wacht houdt en loert naar een prooi die hier misschien niets vermoedend in gaat vliegen… Ik denk dat ze nog wel even geduld moet hebben tot de zon doorbreekt want eerder gaan de insecten niet vliegen; ze moeten namelijk eerst hun vleugels laten drogen.
(lees verder onder afbeeldingen)
Er zijn verschillende paddenstoelen te zien hier, zoals ronde beige bolletjes, (aardappelbovisten), en rondom een hoge berk staan vliegenzwammen te pronken met hun rode hoed met witte stippen. En zie eens daar in het natte gras daar staan een paar heel mooie inktzwammen. Daar ga ik toch even voor door de knieën! Een natte broek heb ik daar wel voor over.
(lees verder onder afbeelding)
Nu de mist langzaam wat optrekt kan ik er heldere foto’s van maken. Wel oppassen waar ik kniel want hier onder de bomen liggen heel veel eikels en bolsters van beukennootjes.
Signalen dat er een strenge winter in aantocht is???
Mooie zachtheid van de maand november in prachtige foto’s…