Garullus glandarius oftewel babbelzieke eikelzoeker. Ik heb het hier over een gaai die ik zie in de prunusboom in onze achtertuin. Hij zit te loeren naar de tuintafel waar onder andere eikels, tamme kastanjes en een rotte appel op liggen.
Het harde schettergeluid had me al gewaarschuwd dat hij weer in de buurt was. Ik vind die letterlijke vertaling van zijn Latijnse naam wel heel toepasselijk! Hij wordt ook wel schreeuwekster genoemd vanwege dat harde geluid dat hij maakt.
Oppassen, nu moet ik geen beweging maken achter het keukenraam want dan is deze brutale maar toch schuwe vogel zo weg. Hij is momenteel in de herfst namelijk druk bezig met het aanleggen van z’n wintervoorraad die bestaat uit het verzamelen van wel 15 kilo eikels (zo’n 5000 stuks), die hij verstopt in de grond. De gehamsterde eikels die hij later niet kan terugvinden krijgen zo de kans om uit te groeien tot bomen. Een andere bijnaam van deze vogel is dan ook: bosbouwer. Zo’n gaai is best slim want als hij merkt dat hij in de gaten wordt gehouden bij het verstoppen komt hij later terug om de eikels op een andere plek te verbergen!
Hij is de hele dag bezig met het aanleggen van die wintervoorraad in zijn territorium en het is grappig om te zien hoe hij er meerdere achter elkaar in zijn keel propt en nog een laatste in de snavel klemt waarna hij er dan mee wegvliegt. Het duurt echter niet lang of ik zie hem alweer terug voor een volgende lading en tussendoor lust hij ook wel een hapje appel.
Vroeger noemden we hem Vlaamse gaai en veel mensen doen dat nog steeds; maar tegenwoordig heet het beestje officieel gaai. In sommige jaren is er een invasie van deze vogels in Nederland en men nam destijds aan dat ze uit Vlaanderen kwamen vandaar die naam misschien. In het Frans heet hij gai flammant (gaai met vlammende kleuren) en misschien is dat vroeger verbasterd tot vlaamse gaai… De gaai heeft namelijk prachtige opvallende blauwzwarte veren in zijn pak die wel worden gebruikt bij het vliegvissen als lokaas. Als kind woonde ik naast een buurman die jager was en hij had om zijn groene jagershoed een lint waarachter hij wat van die blauwe veertjes had gestoken. Pronken met andermans veren noemen ze dat!
Wanneer alle eikels op de tuintafel op zijn is de gaai gevlogen. Op naar een nieuwe eikel-vindplaats. Maar nu moet ik ze ook weer gaan verzamelen!
