Ganzen, wie kent die watervogels niet! Overal kom je deze waggelkonten tegen. Zo ook in het park op de Drostenkamp in Raalte, waar we deze week ons rond met Diny Heidenrijk maken. Diny heeft altijd haar fototoestel bij zich en dan kijk je veel anders naar de dingen om je heen.
Door Diny Heidenrijk
Op het Drostenkamp krioelt het ervan. Ik moet goed uitkijken waar ik loop want overal liggen hun uitwerpselen en die drollen hebben een behoorlijke omvang! Tja een gans poept waar en wanneer het zover is, al is het op het wandelpad van de mens. Daar heeft hij geen boodschap aan.
Op dit moment zijn de aantallen erg toegenomen want er zijn veel jongen geboren dit voorjaar en de meesten hebben het overleefd. Ik zie witte, bruine en mooi gekleurde nijlganzen. Er zwemmen er een aantal in de vijver maar de meesten scharrelen rond op de grasvelden.
De witte ganzen worden ook wel soepganzen genoemd: dit zijn nakomelingen van losgelaten of ontsnapte vogels. Ze vermengen zich met andere soorten en zo kom je ganzen in allerlei kleurvariaties tegen. De bruine ganzen die hier rondzwemmen zijn grauwe ganzen.
Rond de IJssel kom ik die soorten ook geregeld tegen: maar daar zijn ook nog kolganzen en een zwart witte soort te zien: brandganzen. Bij een tochtje langs de rivier zie je in de weilanden en de uiterwaarden vaak grote groepen van deze dieren foerageren in het malse gras. Met hun stevige poten sjouwen ze makkelijk over het land en kunnen ze urenlang hun kostje bij elkaar grazen wat door de boeren niet zo wordt gewaardeerd. Toch zie ik weleens een koppeltje ganzen rondlopen op het erf bij sommige boerderijen. Ze schijnen het namelijk goed te doen als een soort van waakhonden.
Omdat ik vandaag een paar foto’s wil maken van zo’n koppeltje soepganzen loop ik wat verder op hun af. Ganzen zijn heel beschermend ook naar hun nu al bijna volgroeide jongen toe en de oudere dieren houden mij dus nauwlettend in de gaten. Als ik te dichtbij kom voor hun doen spreiden ze hun vleugels en beginnen er mee te fladderen. Ja ja rustig maar en je hoeft ook niet zo te snateren want ik doe niets hoor. Als ik nog dichterbij kom kiezen ze eieren voor hun geld en lopen ze samen met alle andere soortgenoten richting vijver waar de een na de ander zich vanaf de hoge kant in het water laat glijden. Op het water voelen ze zich namelijk veilig.
Wat een helden die Wammes Waggel en zijn vriendjes.