Mei, voorjaar, mooie zonnige dagen en dus veel buiten zijn. Ik wandel speurend en genietend rond in eigen tuin en zie van alles. Kijk nou toch: die ene varen die van mij mocht blijven staan in het najaar heeft dat in dank aanvaard en nu staan er zelfs zeven!
Tja dat wordt weer wortelstokken wegtrekken, wat een groeikracht heeft die plant toch… Achteraan in de border heeft het kleefkruid ook al een flinke expansiezucht vertoond en daar moest ik eveneens al rigoureus ingrijpen.
Eind winter denk ik altijd dat er in de tuin grote lege plekken lijken te zijn waar ik nieuwe planten voor moet gaan aanschaffen en dan maak ik alvast lijstjes voor een bezoekje aan een tuincentrum. Maar als de natuur eenmaal aan haar groeiseizoen begint sta ik er iedere keer opnieuw verstelt van hoe in een mum van tijd mijn tuin weer helemaal vol staat!
Veel planten hebben zich uitgezaaid of zich anderszins vermeerderd en soms komen er zomaar nieuwe soorten op. Zoals in de voortuin waar het inheemse biggenkruid met veel gele bloemen volop bloeit naast een aantal gele morgensterren. Eigenlijk onkruid maar ik laat ze lekker staan want ze zijn eigenlijk wel mooi om te zien.
Bij dat bekijken van wat er allemaal opkomt aan groen sta ik ook altijd weer te kijken van wat er kruipt, leeft en rondvliegt in het groen. Zoveel beestjes om me heen…Met de macrolens erop maak ik dan een rondje en met verwondering bekijk ik later die foto’s op de computer. Soms zijn het ieniemienie beestjes die uitvergroot prachtig blijken te zijn met mooie kleuren zoals de goudwesp soorten.. Soms worden het regelrechte monstertjes als ik ze uitvergroot. Ze hebben ook interessante namen zoals: een libelle die paardenbijter heet..? Of een rups met de naam zuringuil, een kind van een nachtvlinder. Of een nachtvlinder (een mot) met de mooie naam goudvenstertje. En wat te denken van een tor met de naam rupsenaaskever, hetgeen mij doet denken aan een kannibaaltje die misschien wel rupsen verslindt…
Toen ik van de week ‘s avonds de buitenlampen aandeed bromden er binnen no time vijf meikevers rond die op het licht afkwamen. Het blijven voor mij kleine wondertjes die me altijd weer blij maken als ik ze zie.
Ik moet er ook altijd even eentje oppakken en hun pootjes met weerhaakjes voelen kriebelen op mijn handen om helemaal het ultieme voorjaarsgevoel te krijgen in de wetenschap dat we nog minstens een aantal maanden buiten zullen kunnen genieten van de natuur!
Bijzonder mooi weer, Diny!