Met open oog: De Atalanta komt van de Pyreneeën helemaal hier naar toegevlogen

Ook al is het een slecht vlinderjaar toch heb ik op de verbena planten in de tuin al de volgende soorten gezien: het groot witje, het geaderd witje en gewoon koolwitje, de kleine vos, de citroenvlinder en vandaag hebben een paar atalanta’s de paarse bloemen ontdekt.

De atalanta ook wel admiraalvlinder of nummervlinder genaamd, is een trekvlinder en komt hier veel voor. In het voorjaar vliegen deze vlinders vanuit het zuiden van Europa over onder andere de Pyreneeën naar het noorden. Dat vind ik een gigantische prestatie voor zulke tere diertjes! Veel vlinders leggen daar dan ook het loodje door slechte weersomstandigheden. Ze vliegen in groepen op grote hoogte en laten zich door de wind meevoeren.

Eenmaal hier veilig aangekomen leggen de vrouwtjes na de paring eitjes op de brandnetelplant. Zonder brandnetels kan een atalanta zich niet voortplanten en dus als soort niet overleven! Laat dus wat brandnetels staan in een achteraf hoekje van de tuin. Ook de kleine vos en de dagpauwoog hebben de brandnetel als waardplant. De rupsen eten hun gastplant helemaal op nadat ze uit hun eitjes zijn gekomen, verpoppen zich en een deel vliegt in het najaar terug naar het zuiden. Daar plant deze generatie atalanta’s zich weer voort. Sommige dappere vlinders proberen hier in Nederland te overwinteren maar meestal gaat dat niet goed en komen ze de winter niet door.

Vroeger noemde men de atalanta ook wel nummervlinder omdat je op de achterkant van de achtervleugels het getal 81 kunt lezen (of op de kop gezien 18). De naam admiraalvlinder (in Engeland heet hij red admiral) heeft hij misschien gekregen omdat de oranjerode strepen op de vleugels doen denken aan de rode strepen op de mouwen van de marine uniformen.

Ik bedenk me dat er over zo’n klein vlindertje veel te vertellen valt als ik zo’n atalanta aan het fotograferen ben. Met de macrolens kom ik telkens wat dichterbij en het is fascinerend om te zien hoe uit de mondopening een lange tong zich afrolt en in een bloemetje wordt gestoken om bij de nectar te komen.

Atalanta’s likken niet alleen nectar op met hun roltong maar zijn ook dol op rottend fruit en boomsappen. Het meest bijzondere gegeven van een vlinder vind ik nog steeds de metamorfose van rups tot vlinder. Wanneer een volgevreten rups zich verpopt heeft verandert hij in de cocon op de een of andere manier in een vlinder met prachtige getekende en gekleurde vleugels. Voor mij is een vlinder eenvoudigweg een wondertje!