Diny Heidenrijk ging naar de polder om kwikstaarten te fotograferen. Dat lukte ook wel, maar pas toen ze het Sallandse Lierderbroek weer opreed kwam ze de echte verrassing van de dag tegen: een velduil.
Door Diny Heidenrijk
Naar de bollen, die prachtige bollen… We gingen de tulpenroute in de polder doen twee jaar geleden. Plan was om naast de bollenvelden ook gele kwikstaarten op de bloemen te fotograferen. Dat is een kwestie van zowel geluk hebben als heel veel geduld en speurend rondrijden. Het was heerlijk weer met veel zon maar eigenlijk voor ons fotografen wat minder. De zon maakt namelijk harde schaduwen maar het blijft altijd een bijzonder mooi gezicht die Hollandse bollenvelden. Pas na de middag kregen we gele kwikstaarten in het oog maar toen werd ons geduld dik beloond.
Tegen het eind van de middag reden we terug en toen we bij Zwolle de grote weg verlieten besloten we om binnendoor via het Lierderbroek naar huis te gaan. In dit gebied heb je namelijk kans op het spotten van weidevogels zoals de grutto, wulp, kievit, tureluur en soms zelfs patrijzen. Op de Gravenweg zagen we een man met een grote ‘toeter’ (camera met lange telelens) in de berm bij een weiland staan turen. En wat bleek: er zat een velduil in het gras! Nou we hebben nog nooit zo gauw de auto geparkeerd en onze eigen apparatuur tevoorschijn gehaald.
Man oh man een bof! Ik had nog nooit een velduil in het wild gezien. Wat een mooi beest. En die gele ogen! Na een poosje vloog hij op en ging in een wilgenboom zitten naast het weggetje dat naar het gemaal daar loopt. Daarna zat hij nog op verschillende paaltjes langs het weiland. En wij maar foto’s schieten! Het enige minpunt was dat we helaas tegen de inmiddels laagstaande zon in moesten fotograferen maar dat namen we op de koop toe. Dit was zo’n mazzel hebben dat je ons niet hoorde mopperen. Het bleek dat die uil er al een paar dagen rondvloog. Na een tijdje verdween hij al cirkelend over de weilanden in de verte.
Opgewonden kwamen we thuis met dit verhaal en de foto’s. We zijn nog eens teruggegaan die week maar de uil liet zich niet meer zien. En de afgelopen paar jaar hebben we ook nooit meer een velduil in dit gebied aangetroffen.
Velduilen zijn overdag actief en het zijn zwervers: daar waar muizen (hun lievelingskostje) zijn, daar kun je ze vinden. En wij hebben dus toen zo’n jagende uil getroffen!
Een typisch geval van op de juiste tijd op de juiste plaats zijn!!!
