‘‘De ruimte tussen de bedrijven en huizen noemen jullie de openbare ruimte, ving ik laatst op’’, kwettert Merel overpeinzend vanuit het raamkozijn. ‘‘Die ruimte is dus van iedereen. Je maakt er gebruik van, maar betekent dat ook dat je er samen voor zorgt? Dat je het samen opruimt?’’
‘‘Mooie vraag Merel!’’ zegt Klazien Broeks. Zij woont in de gemeente Dalfsen en ruimt overal waar ze komt zwerfafval op. ‘‘Mijn grote wens is dat meer mensen meehelpen om onze mooie gemeente schoon te houden. Als iedereen een beetje doet, maken vele handen licht werk’’.
Merel vliegt boven de gemeente Dalfsen van hot naar her op zoek naar biodiverse en duurzame verhalen.
Het begon allemaal met een collega boer die deelde dat één van zijn koeien was overleden door het eten van zwerfblik: ‘‘We hebben toen met een groepje collega’s een actie opzet: ‘Met opgeruimde blik’. Voordat de koeien de wei in gingen, ruimden we het zwerfafval langs de randen van weilanden op. Inmiddels is het een manier van leven geworden.’’
‘‘Ik stop vaak een plastic zakje in mijn jaszak. Als ik erop uit ga, een rondje wandelen of naar Lemelerveld voor een boodschap: al het zwerfafval dat ik tegenkom, neem ik mee. Als je er eenmaal aan begint, zie je steeds meer. Het lukt me inmiddels niet meer om het níet te zien. Vrienden zeggen wel eens: ‘Wat is Klazien aan het doen? O, die ziet weer een blikje liggen’. Het is een kleine moeite en je maakt de wereld er mooier mee. Waarom zou je het niet doen?’’
Klazien houdt ervan om aan te sluiten bij leuke acties: ‘‘Zo heb ik een keer met een jonge vrouw meegelopen die het Pieterpad liep en onderweg afval opruimde. Ook heb ik meegedaan aan de actie Blue Saturday. Ik heb een dag lang peuken opgeruimd. Die vervuilen namelijk ons water. Om elke peuk zette ik met stoepkrijt een blauwe cirkel. Dat maakte de tongen wel los. Leuk om zo’n actie te steunen en wie weet heb ik mensen aan het denken gezet.’’
‘‘Eigenlijk is het gek om afval van je af te gooien. Je hebt het zelf meegenomen. De terugweg is het zelfs minder zwaar. Wat als je daar nou eens begint? Neem mee terug naar huis wat je meeneemt naar buiten. En als er meer mensen, net als ik, een zakje meenemen in de jaszak en opruimen wat ze onderweg tegenkomen, maken we met alle kleine beetjes grote impact!’’
Merel: ‘‘Ik heb je zien opruimen Klazien. Ik ben daar maar wat blij mee. Al dat afval, veel dieren eten dat op. We hebben bijna allemaal wel plastic in onze maagjes… Altijd als ik je zie, zing ik een extra mooi en lang lied. Speciaal voor jou. Als anderen jouw voorbeeld volgen, beloof ik dat ik ook voor hen zing!’’
Was getekend, Merel,
