“Links in alles wat ik doe, inclusief stemmen…” zo valt te lezen in mijn twitterprofiel. En alweer een flink aantal jaren geleden werd ik ook lid van een politieke partij. Dat was in de tijd van de opkomst van Geert Wilders. En, zoals ik uitlegde aan de toenmalige afdelingsvoorzitter van de Zwolse PvdA, was het dan ook vooral een statement tegen de opkomst van het ‘nieuwe rechts’.
Door Martin van der Hooft, programma-maker RTV Focus Zwolle
Zelf politicus
Dat verkiezingen me interesseren zal dan ook niemand verbazen. Ik ben zelfs door dezelfde partij ooit gevraagd of ik niets voelde voor een fractielidmaatschap. Dat heb ik echter nooit overwogen. Mijn gedachten daarbij waren dat ik aan de ene kant enorme waardering heb voor de raadsleden en (de meeste) politici. Hoe knap is het dat zij zich zo goed als belangeloos voor hun idealen willen inzetten. En zo goed en zo kwaad als het kan proberen om hun dorp, gemeente, stad, land mooier te maken. Ook snap ik nog dat er daarvoor besluiten genomen moeten worden en dat compromissen sluiten daarvoor onontbeerlijk is.
Het politieke spel
Aan de andere kant, en daarom ben ik dus nooit op die vraag ingegaan, verbaas ik mij erg over het politieke spel, de schijnbaar erbij horende koehandel en begrippen als fractiediscipline. Een voorbeeld van mijn ergernis daarover is te illustreren door middel van de politieke besluitvorming over een nieuwe stadsbrug in Zwolle. Uiteindelijk ging het debat zelfs over de kleur van de brug (vraag het de architect zou ik zeggen, die heeft ervoor geleerd). Tot mijn grote verbazing stemden de raadsleden geheel volgens ‘het fracti-standpunt’ en netjes langs de lijnen oppositie-coalitie. De politieke achtergrond besliste dus of je liever een blauwe of een rode in je stad wilde….
Politiek voor de burger
Bovenstaande ‘anekdote’ schetst volgens mij precies wat er mis is met ons politieke bestel. En waarom er een steeds grotere kloof is ontstaan tussen ‘de burger’ en de politiek. Mensen haken af als er geen logica meer is te vinden in het debat. Als het gaat om bijzaken, om scoren, om koehandel in plaats van om de hoofdzaken in het leven zoals wonen werken zorg en welzijn. Toch ga ik ook dit jaar weer stemmen. Al was het maar om mijn eigen statement niet te vergeten. Populistisch Rechts moet je in mijn ogen zo klein mogelijk houden in al onze volksvertegenwoordigingen. Dat is niet de kant die ik op wil met ons prachtige land. En ja, mocht je nog twijfelen – mijn twitterprofiel klopt ook na 17 maart nog steeds .
Opwaardering democratie
Ik kijk daarnaast met bijzondere belangstelling naar initiatieven om de democratie te upgraden naar een 2.0 versie. Overal in Nederland zie je dat mensen op zoek zijn naar verbeteringen van ons huidig bestel. Daarbij denk ik zelf dat het systeem sterk genoeg is en voldoende ruimte biedt om het van binnen uit aan te passen en te verbeteren. Er zijn ook mensen en groepen die denken dat je hele systeem radicaal moet afschaffen en iets nieuws van scratch af aan moet bedenken. Mijn voorlopige overtuiging is dat dan de kans groot is dat je met ‘het badwater ook het kind weggooit’. En om die vergelijking door te trekken, ons 173 jaar oude kindje is best knap opgegroeid volgens mij. Zelfs al heeft het nog steeds af en toe last van (groei-)stuipen.
Ga dus vooral stemmen op of rond 17 maart! Maar laat het niet bij die stem. Als semi- journalist ken ik heel veel politici van dichtbij. En zo goed als allemaal zijn zij zeker bereid om ook na de verkiezingen met u/ jou in gesprek te blijven. Al was het maar om te vragen wat de kleur van de volgende brug moet worden.