Marian Kodden: Iets met hulpvaardig, empathie, sociaal en respect

Interessant? Deel het artikel

marian kodden

Het gebeurde gistermorgen. U kent het wel: zit je op de fiets en komt er zo’n hele groep scholieren, ook op de fiets, op je af. Met vier of vijf naast elkaar zodat er voor jou eigenlijk geen plek over blijft. Begrijp me goed: ik zie heel veel potentie in onze jeugd en dit stuk is zeker niet negatief bedoeld en zo zijn ze echt niet allemaal, maar toch wil ik mijn hart hierover luchten…

Door Marian Kodden

Ik zie die jongeren op me af komen. Maar ik fiets door. Helemaal op het randje, dat dan weer wel, maar hee! dat fietspad is ook voor mij bedoeld.

Gezien de rijrichting kwam deze groep waarschijnlijk uit Raalte Noord of uit Heino. Kwebbelen, lachen, niet opletten en … Ja hoor, een jongeman kijkt niet naar voren, knalt met geweld met zijn stuur tegen mijn onderarm en ondanks verwoede pogingen kan ik de fiets niet houden en ga onderuit.

Hoofd tegen het fietspad, hand gebruikt om zoveel mogelijk op te vangen en op schouder en heup gevallen.

Even verderop stopt de groep, maar maakt eigenlijk ook al weer aanstalten om door te fietsen. Maar omdat ik echt niet gelijk kan opstaan, komen er toch nog een paar even kijken. Kijken, niemand die de fiets af komt om mij op de been te helpen.

“Eh, sorry, dat was niet de bedoeling. Maar het was niet mijn schuld, want ik zag u nog een stukje doorfietsen.”
“Pardon?!?! Dat was een poging om op de fiets te blijven!”
“Ik zag u niet, want ik keek opzij…”
“Daarom moet je dus voor je kijken als je fietst, zeker in de drukte.”

Geschrokken, misselijk van de pijn én boos, laat ik hem mijn onderarm zien, die is al helemaal blauw en er zit een ei van een bloeduitstorting aan. “Dat was jouw stuur vriend!”

Geen reactie.

Kortaf vraag ik om naam en adres.
“Waarom moet u dat hebben?”

“Nou, als er iets is met mijn fiets of kleding, wil ik de verzekering inschakelen en dan heb ik je gegevens nodig.”
Maar ik krijg de gegevens niet. Ik bedenk me niets en voor hij het weet heb ik een foto van hem gemaakt. Zijn poging een capuchon op te zetten is te laat.

Als ik mijn fiets weer rechtop zet – zonder hulp – zegt eentje nog dat er zo te zien niets met mijn fiets aan de hand is. Als ik hem vraag waar hij die wijsheid vandaan haalt krijg ik te horen dat zijn vader fietsenmaker is. Dussssssss…

De huisarts heeft inmiddels geconstateerd dat er niets is gebroken. Zwellingen, blauwe plekken, pijn en stijfheid moeten nog wegtrekken. En de fiets, die moet ik nog even na laten kijken.

Mijn vraag is eigenlijk: waarom geen echte betrokkenheid tonen? Waarom een helpende hand uitsteken? Waarom niet gewoon je gegevens afgeven en afspreken dat je nog even contact opneemt om te horen hoe het gaat en of er nog iets nodig is? Ben je dan niet stoer genoeg? Is dat not-done tegenwoordig? Wat zouden je ouders van zoiets vinden? Heb je het daar over met hen? Of ben je bang om dit thuis te vertellen? Kun je beter toch wel doen. Dan volgt er vast een gesprek over empathie, beleefdheid en respect.

Gelukkig heb ik zijn foto nog. En heb gezien waar hij naar school gaat. Ik sta wel in dubio of ik hem moet gaan zoeken. Niet om hem de huid vol te schelden maar wel om te vragen: WAAROM ZO! Dus jongeman, als je je zelf herkent, ik sta altijd open voor een gesprek.

 

Word supporter van HierinSalland

HierinSalland is voor, maar ook van Salland. Word supporters en ondersteun ons. Door mee te doen of met een kleine bijdrage.

Interessant? Deel het artikel

Meer over

Blijf op de hoogte

Abonneer je op een of meerdere van onze nieuwsbrieven en ontvang elke week een update van de artikelen op Hier in Salland. Om de twee weken verloten we onder de abonnees om en om een pakket uit de biologische boerderijwinkel Overesch en de biologische Supermarkt in het Bos van Kleinlangevelsloo, beiden in Raalte. Bekijk de spelregels.

5 gedachten over “Marian Kodden: Iets met hulpvaardig, empathie, sociaal en respect”

  1. Wat een nare ervaring! Helaas niet een eenmalig incident. Het gebeurt te vaak dit soort: ‘ik kom van een andere planeet gedrag’. Goed dat je dit op deze manier naar buiten brengt. Hoe gaan we met elkaar om dat is waar het om gaat en blijkbaar vraagt zelfs dit om meer bewustwording… Zou mooi zijn als ouders die dit lezen, thuis bespreekbaar maken en onderwijsmensen in hun klas en vrienden onder elkaar…

    1. Als ik dit zou bereiken door het plaatsen van het verhaal heb ik sowieso gewonnen! Nog mooier zou zijn als ik met de betreffende jongeman in gesprek zou komen.

    2. Marian wat naar om zo’n ervaring te lezen. Ik hoop oprecht dat je snel weer opknapt . Van harte beterschap.

      ik kan iig een of meer waaroms uitleggen. De kids moeten op tijd op school zijn, zo niet – dan is het gevolg ze wel bekend. De groepsdruk is een 2e aspect, als puber heb je een imago ,je wilt niet afgaan zeker niet voor een groep.
      En dan aan de hand van de volgende ervaringen wordt het voor een groot deel duidelijk.

      Ik weet nog van jaren terug, een buurjongen (middelbare school leeftijd) die een ruit in trapte, als de wiedeweerga was hij pleite.
      Ik ben naar hem toe gegaan . In een 1 op 1 gesprek heb ik hem uitgelegd hoe het werkt. Als je per ongeluk( want dat was het) schade maakt, dan zijn je ouders en de school daarvoor WA verzekerd.
      Dat kost niemand wat extra. Samen regelen ze dat. Wat bleek nou de jongen dacht dat hij de schade zelf moest betalen (of iig zijn ouders) . Dat zou vast heel veel geld kosten. Die last was voor hem te zwaar dus doen of er niets aan de hand was, was makkelijker. Ik heb hem het telefoonnummer van de directeur van de school meegegeven. Na ons gesprekje is hij toch naar zijn ouders gegaan en alles is goed geregeld.

      Eenzelfde iets nog niet zolang geleden ook mee gemaakt met onze auto. Ook een bal. Erbovenop. De volgende dag stond een vader met 2 jochies (basisschoolleeftijd) aan de deur. Hij had het wel van zijn zoon gehoord. ik gaf hem dan ook meteen mijn complimenten. Ze moesten bij mij komen opbiechten. Het vriendje had het zichtbaar moeilijk. Desgevraagd kwam hier hetzelfde antwoord als bij voorgaand voorbeeld. Ze leefden van een uitkering, zij hadden geen geld om een dure auto te betalen als hij stuk is.

      Waar wil ik heen met dit verhaal ? We gaan er vanzelfsprekend vanuit dat iedereen weet hoe het in Nederland geregeld is, omdat wij dat zelf weten. Niet iedereen heeft ooit met zoiets te maken gehad. Dan komt zoiets ook niet ter sprake. Dus licht voor. Vertel over oorzaak en gevolg. Hoe regel je zoiets op een nette manier.

      Het kan wel hoor. Nog niet zolang geleden werd ik achterop aan gereden , beide waren we met de auto, bumper op bumper. Ik was op weg naar het ziekenhuis waar ik met spoed heen moest. Ik heb toch maar even de tijd genomen De jongeman achter mij had net zijn rijbewijs en mocht voor het eerst in pa’s auto rijden .Wat een afgang, hij schaamde zich kapot. Hij wist ook niet wat hij moest doen. Hij moest straks zijn vader onder ogen komen en vertellen dat hij een ongeluk had gehad. Hij ging er onder gebukt. Ik heb deze jongeman gezegd dat als hij dit netjes afhandelde zijn vader juist trots op hem moest zijn. We hebben gegevens uitgewisseld. TIP doe dit dmv de telefoon ( weet je meteen dat het ook eerlijke gegevens zijn) Bel nu je vader waar ik bij ben, dan hoef je het niet alleen te doen. Wat was hij opgelucht. het is niet niks om alleen te moeten doen, zo’n 1e keer. De volgende dag belde de vader om te bedanken hoe ik met zijn zoon om ben gegaan en natuurlijk om na te vragen hoe het met mij was. Gelukkig was er voor niemand schade maar wel een mooie wijze les .
      conclusie: Ze doen het niet express. Geef voorlichting mensen altijd en overal. Geef daarnaast de mogelijkheid prive contact op te nemen en om dit in alle rust te regelen.

    3. Anne-Marie met alle respect voor je verhaal en je nobel streven:
      – als je op tijd op school moet zijn moet je op tijd vertrekken. Dat heeft helemaal niets te maken met 4 à 5 personen breed op het fietspad fietsen waarbij je de tegenligger per definitie al van de weg drukt.
      – als ik geen naam, adres of wat dan ook krijg hoe kan ik dan contact met iemand opnemen?
      – als niemand van de groep ook maar een hand uitsteekt om hulp te bieden moet ik dan zeggen: “ah joh! Hij deed het niet express dus ik ga je nu voorlichting geven over het hoe en waarom en wat?
      -als ik verga van de pijn lijkt het mij een prioriteit dat ik eerst naar een arts ga of iig daar naar toe wordt geholpen/begeleidt
      -Als de groep dan in zijn geheel vertrekt en mij achterlaat met een fiets in de berm en een heel pijnlijke arm in de geest van : zie maar dat jij je red…….nee, dat is een brug te ver! Als meneer zich alsnog meldt zou ik zeker met hem in gesprek gaan zoals al gemeld, maar meneer heeft op geen enkele manier gevraagd naar mijn gegevens dus hij kan/wil helemaal geen contact met mij opnemen en iets in rust regelen..

    4. De adolescent met zijn primaire basisreactie heeft jou blauwe plekken bezorgd en een teleurstelling in de toekomst van de Raalterse stemgerechtigde burger.

      Ik vindt hierin het bewijs van de verloedering van de normen en waarden die door sociale controle in stand werd gehouden.

      Het kuddegedrag van die scholieren en de noodgedwongen acceptatie ervan van de ouder(e) burger verdiend geen schoonheidsprijs.

      Angst voor confrontatie heerst!
      Controle en voorlichting blijft achterwege!

      Hierdoor verliest de burger iedere keer het fundamentele recht van de mens op een veilige en respectvolle samenleving!

      De politicus is aan zet maar hij/zij denk aan budgetten en de volgende verkiezing……

      Fijn dat je dit niet accepteert maar publiceert Marian!!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Blijf op de hoogte

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke week een update van de artikelen op Hier in Salland. Iedere maand verloten we onder de abonnees een pakket uit de biologische boerderijwinkel Overesch in Raalte. Bekijk de spelregels.