Het witte ledikantje is passé. Kleine M. gaat definitief in het grote witte bed op de witte slaapkamer. De M&M broers vallen met hun ouders onze voordeur binnen, gewapend met een koffer, de knuffels en een wolk van kussens en dekbedden. Logeren is voor grote M. best een ding, vandaar dat hij zijn eigen spullen mee heeft. De vorige keer ging dat ook geweldig. Iets met nest en geur begrijp je?
We zwaaien papa en mama uitbundig uit, ze hebben de hele dag een bruiloft. Daar gaan ze samen op de fiets heen. We gaan spelen met de lego. Grote M. bouwt helemaal zelf een huis met een rood dak en bloemen die uit het dak steken. Het ontroert me, die bloemen uit het dak. Hij is er terecht trots op. ‘Maak je een foto oma?’ Ik beloof het.
M. en ik hebben geen zin om uitgebreid in de keuken te staan, dus bestellen we iets in het dorp. Twee smulboxen met een verrassing voor de boys. Dat willen ze wel. Ik ga bellen. Een vriendelijke jongen neemt op. ‘Nee mevrouw bestellen kan alleen online’. ‘Oké bedankt dan zal ik dat doen’ Ik tik op de site aan wat we willen eten en wil het laten bezorgen want het regent ineens keihard. Bezorgen kan pas vanaf 19.00 uur, te laat voor de boys die meestal al vanaf vijf uur al trek beginnen te krijgen. Dan toch maar even het eten afhalen.
Als ik arriveer zie ik zeker 10 man personeel , het lijkt wel of het hele dorp bij het bakhuus bestelt. Ik zie een giga stapel papieren zakken en tasjes staan, klaar om gevuld te worden. Er wordt hard gewerkt en ik ga snel met de buit naar huis. Thuisgekomen heeft M. de tafel al gedekt en pakken we alles uit. M&M gaan meteen op zoek naar de verrassing, maar helaas hebben ze deze vergeten . Ze vatten het prima op. M. van zes zegt slim: ‘dan doen we toch een ijsje als verrassing’. ‘Wat een goed idee’ roep ik uit, ‘dat doen we!’
Na het eten gaan ze spelen en wil het duo ook even op de I-pad. Het mag. Ik verbaas me over grote M., die doet een soort game die supersnel gaat. Hij weet precies hoe het gaat, ik begrijp er helemaal niks van. Thuis mag ik er niet altijd op zegt hij eerlijk. Maar ja, als je logeert, dan mag je meer. Dan gaan we naar boven en doen we het hele ritueel van tandenpoetsen pyjama’s aan, knuffels erbij en ‘de koets in’. Voor M. van zes klappen we de stretcher uit. ‘Ik lig hier lekker in’ roept M. uit. Kleine M. wil daar dan ineens ook in slapen. Het compromis, “alleen bij het voorlezen”, pakt gelukkig goed uit. Ik lees voor uit een piratenboek. M. kan al goed lezen dus leg ik eerst aan hem uit dat ik niet alle teksten precies voorlees, want dat is een beetje veel voor je broertje.
Wat een rijkdom dat we deze momenten als opa en oma mogen herbeleven. Het is oorlog in de wereld, dus maar extra genieten van dit vredige moment en van de twee broertjes die daar gelukkig nog niet aan hoeven te denken.
Welterusten fluister ik…dan wordt het stil in huisje weltevree.
Website Proper Art
