Nadat ik ‘Elektrisch Ecosysteem’ van Sander Funneman heb gelezen vraag ik me nog meer af dan ik al deed, waarom we in onze samenleving niet meer rekening houden met de gevolgen die elektromagnetische velden op onze gezondheid en die van de rest van flora en fauna hebben. Ons hele bestaan – van Melkweg tot bacterie en virus – wordt gestuurd door elektromagnetisme.
Door Harrie Kiekebosch
“Als je de aantoonbare risico’s aanstipt van de keiharde verstoring van dat natuurlijke systeem, word je vaak nog wat meewarig aangekeken”, spreekt Sander Funneman zijn ervaring uit als we hem aan de telefoon hebben voor een recensie-exemplaar van Elektrisch Ecosysteem. Ik stel me altijd wel open voor theorieën die als afwijkend worden afgedaan, wat niet in de laatste plaats versterkt wordt door bedrijven als Shell en Bayer die belang hebben in fossiele brandstof en gif in de landbouw. Kijk naar de rookindustrie hoe je met liegen een totaal verbod op roken (een lock down) zo maar drie kwart eeuw vooruit kunt schuiven. Ik begon daarom aan Elektrisch Ecosysteem vanuit de gedachte dat geen kwaad kan je er eens echt in te verdiepen. Iedere paragraaf werd de vraag meer manifest: waarom willen we aantoonbare gevolgen van de verstoring die we aanrichten in dat ecosysteem niet zien?
Ik denk dat dat komt omdat we als mens geneigd zijn dingen niet zo gauw te geloven als we ze niet kunnen zien. We hebben ook de eigenschap veranderingen voor ons uit te schuiven als de gevolgen van ‘verkeerd gedrag’ niet direct invloed lijken te hebben. Die twee eigenschappen worden versterkt als we er iets voor terug krijgen. Snel internet bijvoorbeeld. Funneman legt uit dat de eerste vier generaties (1 t/m 4G) draadloos internet steeds intensievere straling veroorzaken. Maar 5G is exponentieel heviger. Gekoppeld aan steeds meer satellieten is er straks geen plek meer op aarde waar je je aan die straling kunt onttrekken, want op den duur willen we bijvoorbeeld overal zelfsturende auto’s hebben rijden.
Of willen we dat niet… Funneman noemt feiten te over om daar op zijn minst aan te twijfelen. Misvormde kikkers uit kikkerdril waar een smartphone bij lag. Versnelde sapstromen bij bomen onder een zendmast. Vogels die de weg kwijt raken boven steden. Bacteriën en virussen die muteren waardoor we ze niet meer onder controle hebben (pre-cornona geschreven). Dat is een piepkleine selectie uit tal van voorbeelden uit het boek. Funneman maakt zich vooral ook ernstig zorgen over veranderingen in de natuur buiten de mens om. Uiteindelijk zullen we ook daarvan de klos zijn.
Elektrisch Ecosysteem is bewonderenswaardig mild en leesbaar geschreven. Leesbaar is zo knap, omdat hier duidelijk een wetenschapper aan het woord is die tientallen jaren van research overbrengt. Mild is misschien nog wel knapper vanwege de alarmerende inhoud. Heel kalm legt Funneman eerst uit dat het van heelal tot bacterie draait op elektriciteit. Vervolgens laat hij zien hoe flora en fauna daar zo listig gebruik van maken, op een manier waar we als mens stinkend jaloers kunnen zijn. En dan tot slot de consequenties die het heeft dat we kunstmatige draadloze elektriciteit aan het ecosysteem toevoegen, zonder ook maar de minste notie te hebben wat dat allemaal teweeg brengt. Nu al, maar vooral ook op langere termijn.
Mijn conclusie: corona? We ain’t seen nothing yet!
