In de rubriek ‘Kunstenaar in gesprek met Kunstenaar’ ging Jos van Westing dit keer op bezoek bij Wil Bijker.
Als je op je 8ste al fotografeert en op je 12e in een donkere kamer je eigen foto’s staat te ontwikkelen, dan is de kans natuurlijk best groot dat je later exposities geeft van je eigen werken. Kijk naar Wil Bijker. Ze was eigenlijk al best snel uitgekeken op weer een trouwreportage. Als grafisch vormgever kon ze meer uit de voeten. Maar uiteindelijk werd het kunst.
De Elshof
In de Elshof achter de molen, woont Wil met man en jonge speelse hond, op een prachtige locatie met uitzicht over uitgestrekte weidevelden. Oorspronkelijk komt zij uit Twente maar hier heeft zij haar droomplek gevonden waar alles voor haar samenvalt, wonen, werken en leven.
Haar eerste stappen
De fotografie is haar met de paplepel in gegeven, zowel haar vader als oom waren beide liefhebbers. Als 8-jarige was Wil al zelf aan het fotograferen. Ook mocht zij, bij haar oom op zolder, in de doka haar eigen foto’s ontwikkelen. Op 12-jarige leeftijd had ze al zelf een doka. In die tijd nog wonend in Enschede, heeft ze geleerd ‘te kijken’. Als 18-jarige zat zij bij een fotoclub waar zij ook haar sociale fotowerken van straatfotografe, gemaakte portretten en foto’s van de toen zieltogende textielindustrie, exposeerde. Er was één gastdocent bij de fotoclub die haar kwaliteiten als fotografe onderkende en haar opdracht gaf, van heel dichtbij te gaan fotograferen. Daarvan heeft ze veel geleerd en is deze techniek altijd blijven gebruiken.
(verhaal gaat verder onder de foto)
De vormgever
Dat zij van deze richting haar beroep wilde maken lag dan ook voor de hand. Wil is gestart als zelfstandig fotograaf voor het maken van onder andere trouwreportages. Dat vond ze echter op den duur niet bevredigend en is zij overgestapt naar uitgeverij Kluwer in Deventer als marketing medewerker en had ze o.a. contacten met fotografen en vormgevers. Omdat daar duidelijk werd dat zij zich nog verder wilde ontwikkelen is zij naar de kunstacademie in Utrecht gegaan. Wil werd daar, als eerste student, aangenomen alleen op haar fotografiewerk. Dat had ze te danken aan de docent fotografie die haar later ook goed begeleid heeft waardoor ze na algemene kunstvorming zich kon specialiseren in fotografie wat uiteindelijk ook haar hoofddoel was. Aanvankelijk is zij gaan werken als zelfstandig ontwerper. Voor de politie, waar zij was gevraagd te komen werken, heeft zij grote publieksacties gemaakt waaronder een affiche over zakkenrollers. Het ontwerp van deze affiche werd zo gewaardeerd dat zij daar 20 jaar lang gebruikt van hebben gemaakt. Bij Wolters Noordhoff heeft zij haar werk later voortgezet op het ontwerpbureau door onder andere het maken van boekomslagen en het binnenwerk ervan. Daarnaast heeft ze ook in de beginperiode van dat er websites ontstonden, samen met studenten van UT Twente websites ontworpen en gebouwd.
De overstap
Wil had haar sporen professioneel allang verdiend maar nog niet de overstap gemaakt naar de kunstfotografie. Zij werd erop geattendeerd door haar vriendin die haar fotowerk kende en haar daartoe aanspoorde. Hoewel onzeker of zij wel goed genoeg was heeft ze de sprong toch maar gewaagd. Zij was in haar eerdere werkperiode wel voor zichzelf blijven fotograferen maar daar had ze tot op dat moment niets mee gedaan.
De kunstenares
Wil fotografeert veel in thema’s zoals glas, stenen, bomen en oude gebouwen. Haar glasfoto’s zijn volgens haar puur vorm en lijnenspel. Door de onderwerpen van dichtbij te fotograferen en te belichten worden ze een afspiegeling van de werkelijkheid Ze laat deze foto’s afdrukken bij een drukker, die net als Wil daarin zeer kritisch op het resultaat is. Ingelijst, ademen ze een prachtige sfeer uit en zijn daardoor kunstwerken op zich.
De liefde voor de natuur
In de natuur, waar zij veel respect voor heeft, voelt Wil zich helemaal thuis. In haar fragmenten van “hout in de natuur” zie je dat terugkomen door net dat bijzondere detail vast te leggen. Afstervend hout, wortels en boomstronken leveren voor haar dan ook interessante beelden op.
(verhaal gat verder na de foto)
Stones & Faces
Een andere passie zijn haar stenen die zij al 15 jaar fotografeert. Op haar reizen naar Normandië, maar ook in Nederland struint zij de rivieren af op zoek naar zwerfstenen. Deze stenen kunnen miljoenen jaren oud zijn. Ze zijn tijdens de ijstijd met de gletsjers uit Scandinavië met het water meegekomen. Deze stenen hebben een mooie uitstraling en er valt van alles in te ontdekken. Het kan een mooie lijnvorming zijn of er is een gezicht in te ontdekken. Indien ze zo’n mooie steen ontdekt, gaat zij deze belichten en fotograferen. Het zoeken naar de geschikte steen vraagt enorm veel geduld en daarin komt haar liefde voor de natuur duidelijk tot uiting. Ondertussen heeft ze een enorme verzameling van deze foto’s. De stenen zelf neemt ze niet mee maar geeft ze na het fotograferen weer terug aan de natuur.
(verhaal gaat verder na de foto)
Muziek van Jasper van ’t Hof
Er was een componist, Jasper van ’t Hof, die haar vroeg een website voor hem te maken waar hij haast mee had. Ondanks dat zij op vakantie zou gaan heeft zij deze opgeschort en ervoor gezorgd dat de man zijn website op tijd had. Als dank daarvoor heeft hij, voor een door haar gemaakt filmpje over haar stenen, een heel mooie compositie geschreven, wat ook op haar website is te zien en te beluisteren.
De schoonheid van verval
Een ander thema voor haar is “het verloren paradijs” Waarin zij oude, veelal vervallen, gebouwen weergeeft die aangetast zijn door de tijd. Het zijn objecten die de schoonheid van het detail weergeven. Zij voorziet ze van tekst, soms bekend, soms fantaseert zij wat er zoal binnen afgespeeld kan hebben. De beleving van deze door haar gefotografeerde gebouwen krijgen door de bijgeschreven teksten een extra dimensie.
(verhaal gaat verder na de foto)
Exposities
Wil exposeert tegenwoordig veel meer. Met het kunstenaarscollectief ’t SAL en met solo-exposities. Zo heeft ze ook meegedaan aan een landelijke expositie de ZOMEREXPO in Amsterdam waar zij uit veel kandidaten werd gekozen vanwege de kwaliteit van haar werk. Haar laatste expositie was de IJsselbiënnale waar Wil zeven grote panelen, drijvend op het water, heeft tentoongesteld. Drie panelen met afbeeldingen van kiezels, één kiezel met ijzer en één vuursteen. Op de twee andere panelen zijn een vis en een eend afgebeeld, die slachtoffer zijn geworden van zwerfafval. Een prachtig project waar zeer veel belangstelling en waardering voor was.
Haar toekomst
Verder wil zij het huidige ontwerpstudio bij haar huis, ombouwen naar fotoatelier waar zij zich dan meer kan richten op de kunstfotografie. Zo heeft ze nog een idee waar zij samen met andere beeldend kunstenaars vorm aan wil gaan geven. Het idee is om de menselijke emoties uit te beelden middels foto’s in stemhokjes, waarin je geïsoleerd beeld en geluid kan ervaren. De beeldende kunstenaars kunnen deze stemhokjes dan aankleden met hun idee over emoties. Het geheel moet van ondersteunende muziek voorzien worden door Jasper van ’t Hof. We gaan nog veel van Wil horen in de toekomst dat moge duidelijk zijn.
Meer van haar werken vindt u op haar website; www.wilbijker.nl
