Go Ahead Eagles – FC Twente werd zondag na 22 minuten gestaakt wegens vuurwerk op het veld. Na een half uur staken werd de wedstrijd hervat en was er op de tribune geen overlast meer. Hoe zo’n staking helpt, is interessant voer voor psychologen.
Zo’n voetbalwedstrijd is een voortdurend broeinest. De oververhitting ligt al op de drempel van de entree voorbij de stadion-muur, of al eerder nog: langs de route tussen parkeerplekken in en buiten de stad richting stadion zie je overal de Eaglesvlag al hangen. Wel twee kilometer van de Vetkampstraat af, stond een jochie met vlag: An Eagle till I die.
Supporters van de tegenstander worden van het thuispubliek gescheiden. Ze moeten in het uit-vak dat met hoge plexiglazen (en hufterproofdikke) schermen is afgescheiden van waar de Eagles-fans zitten. Juist op dat plekje in het stadion zitten de meest uitdagende Kowet-aanhangers. In de skybox-omgeving van het stadion gebruiken ze overigens veel zwaardere woorden dan ‘uitdagend’. ‘Compleet geschift’ bijvoorbeeld. Met enkel een plexiglaswandje zie en hoor je elkaar wel, maar je kunt elkaar niet aanraken. Heel uitdagend. Niet zelden gaat er daarom vuurwerk over en weer. Niet voor de handel, het lont brandt dan al.
Vuurwerk, het is verboden in een stadion, maar aan fouilleren is geen beginnen aan met tienduizend bezoekers. En hé, wie is er nu helemaal begonnen? De organisatie zelf steekt toch ook vuurwerk af voor aanvang van de wedstrijd? Dat werkt sfeer verhogend, daar zijn de supporters het helemaal mee eens. Trots wordt omgeroepen welke sponsor dat vuurwerk deze week mogelijk gemaakt heeft.
(tekst gaat verder onder de foto)
Al na de eerste overtreding, we zijn dan 38 seconden onderweg, fluit de scheidsrechter, en komen vijf of zes Eagles-spelers verhaal halen bij Ingmar Oostrom, die dat naar hun mening helemaal verkeerd gezien heeft. De Twente-speler rolt nog een keertje om zijn as om zijn tegenstander een gele kaart aan te smeren. Maar als hij ziet dat dat niet werkt, staat hij kwiek op en rent vrolijk weer naar zijn plek in de verdediging. Zou hij echt denken dat we dat niet door hebben?
Daar waar eerst het Twente-publiek de scheids een klootzak vonden, zijn het nu de Kowet-supporters die de Twente-speler in niet mis te verstane taal aangeven dat hij een ‘aansteller’ is. In de skybox-omgeving van het stadion gebruiken ze daar overigens veel zwaardere woorden voor.
Dat we naar een Overijsselse derby kijken, maakt ook wel wat uit. Als je tegen de buren speelt, is de sfeer altijd iets meer verhit, zo niet grimmig. Hoewel Overijssel geen gevoelsmatige eenheid is en Deventer in Salland ligt en Enschede in Twente… ach, als je een beetje je best doet kom je wel weg met een derby. Helemaal omdat Twente het goed doet, trainer Ron Jans ook zo succesvol was bij PEC en de Twentenaren zich boeren noemen. Wie zijn hier nu boeren, denken ze dan in Deventer. Bij de Graafschap hebben ze daar de term superboeren voor zichzelf voor bedacht, dus die term is reeds vergeven.
(tekst gaat verder onder de foto)
‘Goa stoan a’j vöar Eagles bent’ zet een deel van het stadion ineens in. Dat is voor de Twentesupporters het signaal stoeltjes van de tribune af te breken en op het vel te gooien. Als zitten dan toch niet meer nodig is… 1-0 en 2-0 vallen daarna snel achter elkaar. Dan kun je van moedeloosheid ook niet even weer gaan zitten. En toch moet je wat met je gevoel.
Aan de ene kant van de glasplaat zien ze Europees voetbal tussen de vingers doorglippen. Aan de andere kant voelen ze dat handhaving veiliggesteld lijkt te worden. Volgende weken Emmen en Cambuur nog even op de pijnbank en ‘dan zijn we er’, want het zal je als Eagle toch niet overkomen in de eerste divisie te spelen als PEC en Heracles ook weer terug zijn op het hoogste niveau.
Dan kan er nog zo veel oorlog in de Oekraïne zijn, en zal de aardbeving in Turkije en Syrië nog zo dramatisch zijn, op deze zondagmiddag zijn alleen Kowet en FC Twente belangrijk. Daar helpt ook de oproep op de reclameborden te doneren op 555 niet tegen. Dus na die 2-0 en nog wat aanstel-amateurtoneelstukjes op het veld, was het de hoogste tijd het gesponsorde vuurwerk van de organisatie in alle toonaarden te overtreffen.
Ingmar Oostrom had daar helemaal geen zin in. Hij liet een ingooi nog even niet nemen, vroeg de stadionspeaker het publiek even niet het vuurwerkvoorbeeld van de organisatie te volgen, maar toen dat ook niet hielp, gingen de elftallen van het veld. “Om zich te beraden over hervatten”, maar het publiek weet dat die wassen neus én het overleg met burgemeester (zou dat er echt zijn?) alleen maar leiden tot hervatten.
En inderdaad na een half uur (althans dat zeiden ze bij Studio Sport, in het stadion was er geen supporter die de tijd in de gaten hield, het gaf je lekker de tijd even bij te kletsen met je vaste voetbalmaat) kwamen de spelers weer het veld op.
Bij de tweede keer ‘Goa stoan a’j vöar Eagles bent’ wilde het publiek langs de lange kanten van het veld nog wel mee doen. Maar dat was snel even staan en gelijk weer zitten, bij een derde keer lukte ook dat al niet meer. De sfeer werd gezellig. Het publiek zette liederen in alsof we in een rock-mis zaten. De resterende 70 minuten tik-takten gemoedelijk naar een eind. Af en toe speelde een speler nog een soort van derderangs toneel, eentje deed dat zo slecht dat ie er een gele kaart voor kreeg, maar verder werd het een genoeglijke middag aan de Vetkampstraat.
Het op te lossen raadsel is nu hoe zo’n onderbreking de supporters tot ander gedrag aanzet. En wat je moet doen als dat niet werkt. Maar dat laatste zal dit seizoen niet meer gebeuren. Handhaving lijkt wel veilig gesteld, en die uit Zwolle komen dit jaar toch niet langs.
