Als je bij een stand-up comdian op de eerste rij zit, ben je onderdeel van de show. Schuddeboom heeft die interactie in de verhaallijn verwerkt. De conversatie lijkt uit de losse pols, maar die leidt altijd naar precies daar waar ze naar toe wil met het vervolg in haar show. Hoe? Dat verklappen we niet. Er komen nog shows genoeg in het land waar je dat zelf kunt gaan bekijken.
“Hoe praten jullie hier eigenlijk? Is dat vergelijkbaar met Twents?”
“Wij zeggen hier huus voor huis en daar zeggen ze hoes, ” zegt de eerste rij.
“Ik versta Oehuu uutoeboes.”
Wie kent… is bedoeld om aankomende cabaretiers een soort van voor te stellen aan een breder publiek. Eens per jaar heeft het HOFTheater een cabaretavond waar drie of vier cabaretiers zich twintig minuten voor kunnen stellen. Een jaar later komt een aantal van hen terug in de reeks Wie kent…. Die opzet past voor een kleinere theaterzaal met de regiofunctie als die van het HOFtheater. Daarna is voor de artiest de weg geopend (of blijft gesloten) voor de grotere podia.
Met Schuddeboom gaat het sneller dan die rustige opbouw. Als stand-up comedian in de Comedytrain was ze al lang en breed doorgebroken. Haar vorige show werd genomineerd voor de Neerlands Hoop, een prijs voor de meest veelbelovende theatermaker. En ze is inmiddels vaste columnist in het radioprogramma Spijkers met Koppen. Dus miljoenen mensen hebben haar al wel eens voorbij horen komen.
Dat bleek in het HOFtheater ook. Gewoon uitverkocht!
Doe maar rustig lijkt een verhaal uit het dagelijkse leven van Kim Schuddeboom. Lesbienne, relatie net uit, kinderwens naar de mallemoeren, de twee mannen van haar moeder – die ook nog eens broer van elkaar zijn – stapten via euthanasie uit het leven. Dan heb je haakjes genoeg om het er eens goed over te hebben met je publiek.
Voor het geval je de show nog ergens gaat kijken – wat je zeker moet doen – zullen we de grappen niet vertellen, op eentje na. De dag voor haar vader euthanasie pleegt, vertelt ze hem op nadrukkelijk aandringen van haar vrienden, dat ze lesbisch is. Weifelend zegt ze “ik denk dat ik lesbisch ben.” Waarop haar vader zegt “dat denk ik ook”. Dat is in een notendop de grote worsteling van iemand die LHTBI is. Schuddeboom: “Bi, dat vind ik zo vies…” Precies een opmerking die nog wel bij in die notendop past.
