Sinds ik niet meer de aardappelen meeneem van thuis op vakantie én in bed and breakfasts overnacht, hoef ik niet meer een auto met aanhanger mee op vakantie. Ik pak voor binnen Europa de trein.
Dan stap ik in Heino in, ga naar Zwolle en dan ligt de Europese wereld aan mijn voeten. Je kunt tegenwoordig vrijwel overal wel komen met de trein. Rechtstreeks, maar ook door bijvoorbeeld Parijs of München als hub te gebruiken. De Pyreneeën? Twee keer overstappen!
Zelf zít ik nu in Parijs, of ergens tussen Parijs en Salland, ben er met hoge snelheid naar toe gegaan en fiets terug. Hoe luxe is dat, de trein. Je komt op het perron aan, stapt gelijk in, hebt een mooie ruime zitplaats en komt aan in het centrum van de hoofdstad: midden in Parijs in mijn geval. Kom daar maar eens om bij Schiphol. Daar moet je twee uur van te voren zijn, dus moet ik vier uur voor vertrek uut Salland, parkeer ik tegen astronomisch hoge bedragen en betaal ik me scheel aan de koffie om de tijd te overbruggen.
In het vliegtuig kan ik mijn benen niet kwijt, of betaal 50 euro bij op een ticket van 95 euro, en ze zetten me af ver buiten de stad. Als ik een uur na aankomst mijn koffers van de band haal, moet ik daarom eerst nog een shuttle pakken naar het centrum. Ik reken altijd zes uur extra boven op de vliegtijd. Dat is gelijk aan Zwolle-Parijs.
Je kunt in elf uur in Barcelona zijn met de trein.
Trugge naar Salland fietsen vanuit Parijs duurt, toegegeven, iets langer. Ik heb me een route gemaakt vanaf het Noordelijke treinstation langs de Arc de Triomphe, onder de Eifeltoren door met een bochtje over het eiland in de Seine waar de Notre Dame staat. Al ín Parijs kom je dan op een fietspad, zo ongeveer terug naar huus. Mooi man, grote stukken gaan over een oude spoorlijn: de Réseau Autonome Voies Lentes (RAVeL). Van dorpje naar dorpje. Waar ze eigenlijk niks bijzonders hebben. En dat is precies wat er zo mooi aan is. Kleine Franse dorpjes met niks. Behalve dan drie houten klapstoeltjes op de markt, voor een kop koffie en een croissant, of stokbrood met brie.
Wie dut mij wat, ik heb de baane vol met wind en omdat ik van Parijs naar Raalte fiets heb ik de wind in de rug.
De racefiets mee als handbagage
