Da’s het leuke van recensies schrijven; je mag naar voorstellingen van artiesten waarvan je nog nooit gehoord hebt. Kees van Amstel, hij heeft blijkbaar dit seizoen ook nog meegedaan aan ‘De slimste mens’, een programma dat voor velen een ware springplank naar grotere bekendheid is.
Op het nog lege podium zien we de wereldkaart en een tafeltje met globes, een dik boek erbij, dat blijkt de Lonely Planet te zijn , vroeger dé rugzakreizigersbijbel. De voorstelling gaat inderdaad over reizen. Reizen maken is natuurlijk een metafoor voor de reis door je leven, wat kom je onderweg tegen, wat leer je ervan, welke moeilijkheden overwin je (niet), wie trekt er een poosje met je mee?
Dan komt Kees op; een beetje saai mannetje om te zien; bril, kalend, simpele kleren aan. Hij vertelt waar hij vandaan komt: uit een doorsnee gezin, dat zéker niet avontuurlijk was, in tegenstelling tot het nest waaruit zijn jeugdvriendje kwam ; een hippievader die wiet rookte en vegetariër was. De jongens beloven elkaar om de wereld te gaan zien en Kees doet dat inderdaad. Reisfoto’s op een groot scherm maken ons deelgenoot van verre landen, andere culturen en smerige toiletten.
Kees van Amstel vertelt met vaart en humor over zijn waargebeurde avonturen en het blijkt dat de werkelijkheid vaak absurder is dan wat je fantasie kan bedenken! Kees is ook nog deeltijd leraar. Omdat ik ook afkomstig ben uit het onderwijs, hoor ik herkenbare situaties. Ook ik heb schoolreisjes met pech meegemaakt, droppings met gammele bussen, leerlingen en ouders die heel andere verwachtingen van de reis hadden.
Kees kampt met drie moeilijkheden. Hij kan niet omgaan met tegenslagen, kan geen beslissingen nemen en het lukt hem niet te poepen waar anderen bij zijn. Juist die drie dingen komt hij op praktisch elke reis tegen… De hele wereld al rondgereisd, dat maakt Kees blasé.
Maar dan zorgt een relatie met een vriendin met jonge kinderen ervoor dat hij weer totaal nieuwe werelden ontdekt, bijvoorbeeld de bijna onmogelijke expeditie naar het strand met twee peuters, of de vreemde volksstammen die hij tegenkomt in een tropisch zwemparadijs. Gelukkig houdt Kees van Amstel voor zichzelf altijd een ontsnappingsclausule achter de hand: vluchtweg vrijhouden! Voor het publiek in de zaal is er geen ontsnapping mogelijk:
Je moet heel hard lachen, of je wilt of niet!